५. भिक्खुनीसंयुत्तं
१. आळविकासुत्तं
१६२. एवं
‘‘नत्थि निस्सरणं लोके, किं विवेकेन काहसि।
भुञ्जस्सु कामरतियो, माहु पच्छानुतापिनी’’ति॥
अथ खो आळविकाय भिक्खुनिया एतदहोसि – ‘‘को नु ख्वायं मनुस्सो वा अमनुस्सो वा गाथं भासती’’ति? अथ खो आळविकाय भिक्खुनिया एतदहोसि – ‘‘मारो खो अयं पापिमा मम भयं छम्भितत्तं लोमहंसं उप्पादेतुकामो विवेकम्हा चावेतुकामो गाथं भासती’’ति। अथ खो आळविका भिक्खुनी ‘‘मारो अयं पापिमा’’ इति विदित्वा मारं पापिमन्तं
‘‘अत्थि निस्सरणं लोके, पञ्ञाय मे सुफुस्सितं
पमत्तबन्धु पापिम, न त्वं जानासि तं पदं॥
‘‘सत्तिसूलूपमा
यं त्वं कामरतिं ब्रूसि, अरति मय्ह सा अहू’’ति॥
अथ
२. सोमासुत्तं
१६३. सावत्थिनिदानं
‘‘यं तं इसीहि पत्तब्बं, ठानं दुरभिसम्भवं।
न तं द्वङ्गुलपञ्ञाय, सक्का पप्पोतुमित्थिया’’ति॥
अथ खो सोमाय भिक्खुनिया एतदहोसि – ‘‘को नु ख्वायं मनुस्सो वा अमनुस्सो वा गाथं भासती’’ति? अथ खो सोमाय भिक्खुनिया
‘‘इत्थिभावो किं कयिरा, चित्तम्हि सुसमाहिते।
ञाणम्हि वत्तमानम्हि, सम्मा धम्मं विपस्सतो॥
‘‘यस्स
किञ्चि वा पन अञ्ञस्मि
अथ खो मारो पापिमा ‘‘जानाति मं सोमा भिक्खुनी’’ति दुक्खी दुम्मनो तत्थेवन्तरधायीति।
३. किसागोतमीसुत्तं
१६४. सावत्थिनिदानं। अथ खो किसागोतमी भिक्खुनी पुब्बण्हसमयं निवासेत्वा पत्तचीवरमादाय सावत्थिं पिण्डाय पाविसि। सावत्थियं पिण्डाय चरित्वा पच्छाभत्तं पिण्डपातपटिक्कन्ता
‘‘किं
वनमज्झगता एका, पुरिसं नु गवेससी’’ति॥
अथ खो किसागोतमिया भिक्खुनिया एतदहोसि – ‘‘को नु ख्वायं मनुस्सो वा अमनुस्सो वा गाथं भासती’’ति? अथ खो किसागोतमिया भिक्खुनिया एतदहोसि – ‘‘मारो खो अयं पापिमा मम भयं छम्भितत्तं लोमहंसं उप्पादेतुकामो समाधिम्हा चावेतुकामो गाथं भासती’’ति।
अथ खो किसागोतमी भिक्खुनी ‘‘मारो अयं पापिमा’’ इति विदित्वा मारं पापिमन्तं गाथाहि पच्चभासि –
‘‘अच्चन्तं
न सोचामि न रोदामि, न तं भायामि आवुसो॥
‘‘सब्बत्थ विहता नन्दी, तमोक्खन्धो पदालितो।
जेत्वान मच्चुनो
अथ खो मारो पापिमा ‘‘जानाति मं किसागोतमी भिक्खुनी’’ति दुक्खी दुम्मनो तत्थेवन्तरधायीति।
४. विजयासुत्तं
१६५. सावत्थिनिदानं। अथ खो विजया भिक्खुनी पुब्बण्हसमयं निवासेत्वा…पे॰… अञ्ञतरस्मिं रुक्खमूले दिवाविहारं निसीदि। अथ खो मारो पापिमा विजयाय भिक्खुनिया भयं छम्भितत्तं लोमहंसं उप्पादेतुकामो समाधिम्हा चावेतुकामो येन विजया भिक्खुनी तेनुपसङ्कमि; उपसङ्कमित्वा विजयं भिक्खुनिं गाथाय अज्झभासि –
‘‘दहरा
पञ्चङ्गिकेन तुरियेन, एहय्येभिरमामसे’’ति
अथ खो विजयाय भिक्खुनिया एतदहोसि – ‘‘को नु ख्वायं मनुस्सो वा अमनुस्सो वा गाथं भासती’’ति? अथ खो विजयाय भिक्खुनिया एतदहोसि – ‘‘मारो खो अयं पापिमा मम भयं छम्भितत्तं लोमहंसं उप्पादेतुकामो समाधिम्हा चावेतुकामो गाथं भासती’’ति। अथ खो विजया भिक्खुनी ‘‘मारो अयं पापिमा’’ इति विदित्वा मारं पापिमन्तं गाथाहि पच्चभासि –
‘‘रूपा सद्दा रसा गन्धा, फोट्ठब्बा च मनोरमा।
निय्यातयामि तुय्हेव, मार नाहं तेनत्थिका॥
‘‘इमिना
अट्टीयामि हरायामि, कामतण्हा समूहता॥
‘‘ये च रूपूपगा सत्ता, ये च अरूपट्ठायिनो
या च सन्ता समापत्ति, सब्बत्थ विहतो तमो’’ति॥
अथ खो मारो पापिमा ‘‘जानाति मं विजया भिक्खुनी’’ति दुक्खी दुम्मनो तत्थेवन्तरधायीति।
५. उप्पलवण्णासुत्तं
१६६. सावत्थिनिदानं। अथ खो उप्पलवण्णा भिक्खुनी पुब्बण्हसमयं निवासेत्वा…पे॰… अञ्ञतरस्मिं सुपुप्फितसालरुक्खमूले अट्ठासि। अथ
‘‘सुपुप्फितग्गं उपगम्म भिक्खुनि,
एका तुवं तिट्ठसि सालमूले।
न चत्थि ते दुतिया वण्णधातु,
बाले न त्वं भायसि धुत्तकान’’न्ति॥
अथ
‘‘सतं
इधागता तादिसका भवेय्युं।
लोमं न इञ्जामि न सन्तसामि,
न मार भायामि तमेकिकापि॥
‘‘एसा अन्तरधायामि, कुच्छिं वा पविसामि ते।
पखुमन्तरिकायम्पि, तिट्ठन्तिं मं न दक्खसि॥
‘‘चित्तस्मिं
सब्बबन्धनमुत्ताम्हि, न तं भायामि आवुसो’’ति॥
अथ खो मारो पापिमा ‘‘जानाति मं उप्पलवण्णा भिक्खुनी’’ति दुक्खी दुम्मनो तत्थेवन्तरधायीति।
६. चालासुत्तं
१६७. सावत्थिनिदानं। अथ खो चाला भिक्खुनी पुब्बण्हसमयं निवासेत्वा…पे॰… अञ्ञतरस्मिं रुक्खमूले दिवाविहारं निसीदि। अथ खो मारो पापिमा येन चाला भिक्खुनी तेनुपसङ्कमि; उपसङ्कमित्वा चालं भिक्खुनिं एतदवोच – ‘‘किं नु त्वं, भिक्खुनि, न रोचेसी’’ति? ‘‘जातिं ख्वाहं, आवुसो, न रोचेमी’’ति।
‘‘किं नु जातिं न रोचेसि, जातो कामानि भुञ्जति।
को नु तं इदमादपयि, जातिं मा रोच
‘‘जातस्स मरणं होति, जातो दुक्खानि फुस्सति
बन्धं वधं परिक्लेसं, तस्मा जातिं न रोचये॥
‘‘बुद्धो
सब्बदुक्खप्पहानाय, सो मं सच्चे निवेसयि॥
‘‘ये
निरोधं अप्पजानन्ता, आगन्तारो पुनब्भव’’न्ति॥
अथ खो मारो पापिमा ‘‘जानाति मं चाला भिक्खुनी’’ति दुक्खी दुम्मनो तत्थेवन्तरधायीति।
७. उपचालासुत्तं
१६८. सावत्थिनिदानं
‘‘तावतिंसा च यामा च, तुसिता चापि देवता।
निम्मानरतिनो देवा, ये देवा वसवत्तिनो।
तत्थ चित्तं पणिधेहि, रतिं पच्चनुभोस्ससी’’ति॥
‘‘तावतिंसा च यामा च, तुसिता चापि देवता।
निम्मानरतिनो देवा, ये देवा वसवत्तिनो।
कामबन्धनबद्धा ते, एन्ति मारवसं पुन॥
‘‘सब्बो आदीपितो
सब्बो पज्जलितो
‘‘अकम्पितं अपज्जलितं
अगति यत्थ मारस्स, तत्थ मे निरतो मनो’’ति॥
अथ
८. सीसुपचालासुत्तं
१६९. सावत्थिनिदानं
‘‘कं नु उद्दिस्स मुण्डासि, समणी विय दिस्ससि।
न च रोचेसि पासण्डं, किमिव चरसि मोमूहा’’ति॥
‘‘इतो बहिद्धा पासण्डा, दिट्ठीसु पसीदन्ति ते।
न तेसं धम्मं रोचेमि, ते धम्मस्स अकोविदा॥
‘‘अत्थि
सब्बाभिभू मारनुदो, सब्बत्थमपराजितो॥
‘‘सब्बत्थ मुत्तो असितो, सब्बं पस्सति चक्खुमा।
सब्बकम्मक्खयं पत्तो, विमुत्तो उपधिसङ्खये।
सो मय्हं भगवा सत्था, तस्स रोचेमि सासन’’न्ति॥
अथ खो मारो पापिमा ‘‘जानाति मं सीसुपचाला भिक्खुनी’’ति दुक्खी दुम्मनो तत्थेवन्तरधायीति।
९. सेलासुत्तं
१७०. सावत्थिनिदानं
‘‘केनिदं पकतं बिम्बं, क्वनु
क्वनु बिम्बं समुप्पन्नं, क्वनु बिम्बं निरुज्झती’’ति॥
अथ खो सेलाय भिक्खुनिया एतदहोसि – ‘‘को नु ख्वायं मनुस्सो वा अमनुस्सो वा गाथं भासती’’ति? अथ खो सेलाय भिक्खुनिया
‘‘नयिदं अत्तकतं
हेतुं पटिच्च सम्भूतं, हेतुभङ्गा निरुज्झति॥
‘‘यथा अञ्ञतरं बीजं, खेत्ते वुत्तं विरूहति।
पथवीरसञ्चागम्म, सिनेहञ्च तदूभयं॥
‘‘एवं खन्धा च धातुयो, छ च आयतना इमे।
हेतुं पटिच्च सम्भूता, हेतुभङ्गा निरुज्झरे’’ति॥
अथ खो मारो पापिमा ‘‘जानाति मं सेला भिक्खुनी’’ति दुक्खी दुम्मनो तत्थेवन्तरधायीति।
१०. वजिरासुत्तं
१७१. सावत्थिनिदानं
‘‘केनायं पकतो सत्तो, कुवं सत्तस्स कारको।
कुवं सत्तो समुप्पन्नो, कुवं सत्तो निरुज्झती’’ति॥
अथ खो वजिराय भिक्खुनिया एतदहोसि – ‘‘को नु ख्वायं मनुस्सो वा अमनुस्सो वा गाथं भासती’’ति? अथ खो वजिराय भिक्खुनिया एतदहोसि – ‘‘मारो खो अयं पापिमा मम भयं छम्भितत्तं लोमहंसं उप्पादेतुकामो समाधिम्हा चावेतुकामो गाथं भासती’’ति। अथ खो
‘‘किं नु सत्तोति पच्चेसि, मार दिट्ठिगतं नु ते।
सुद्धसङ्खारपुञ्जोयं, नयिध सत्तुपलब्भति॥
‘‘यथा हि अङ्गसम्भारा, होति सद्दो रथो इति।
एवं खन्धेसु सन्तेसु, होति सत्तोति सम्मुति
‘‘दुक्खमेव
नाञ्ञत्र दुक्खा सम्भोति, नाञ्ञं दुक्खा निरुज्झती’’ति॥
अथ
भिक्खुनीसंयुत्तं समत्तं।
तस्सुद्दानं –
आळविका च सोमा च, गोतमी विजया सह।
उप्पलवण्णा च चाला, उपचाला सीसुपचाला च।
सेला वजिराय ते दसाति॥