४१. मेत्तेय्यवग्गो
१. तिस्समेत्तेय्यत्थेरअपदानं
१.
‘‘पब्भारकूटं
पवत्तफलं भुञ्जित्वा, वसति पब्बतन्तरे॥
२.
‘‘अग्गिं दारुं आहरित्वा, उज्जालेसिं अहं तदा।
उत्तमत्थं गवेसन्तो, ब्रह्मलोकूपपत्तिया॥
३.
‘‘पदुमुत्तरो लोकविदू, आहुतीनं पटिग्गहो।
ममुद्धरितुकामो सो, आगच्छि मम सन्तिके॥
४.
‘‘किं करोसि महापुञ्ञ, देहि मे अग्गिदारुकं।
अहमग्गिं परिचरे, ततो मे सुद्धि होहिति
५.
‘‘सुभद्दको त्वं मनुजे, देवते त्वं पजानसि।
तुवं अग्गिं परिचर, हन्द ते अग्गिदारुकं॥
६.
‘‘ततो कट्ठं गहेत्वान, अग्गिं उज्जालयी जिनो।
न तत्थ कट्ठं पज्झायि, पाटिहेरं महेसिनो॥
७.
‘‘न ते अग्गि पज्जलति, आहुती ते न विज्जति।
निरत्थकं वतं तुय्हं, अग्गिं परिचरस्सु मे॥
८.
‘‘कीदिसो सो
मय्हम्पि कथयस्सेतं, उभो परिचरामसे॥
९.
‘‘हेतुधम्मनिरोधाय
इस्सामच्छरियं हित्वा, तयो एते ममाहुती॥
१०.
‘‘कीदिसो त्वं महावीर, कथं गोत्तोसि मारिस।
आचारपटिपत्ति ते, बाळ्हं खो मम रुच्चति॥
११.
‘‘खत्तियम्हि
सब्बासवपरिक्खीणो, नत्थि दानि पुनब्भवो॥
१२.
‘‘यदि
नमस्सिस्सामि तं देव, दुक्खस्सन्तकरो तुवं॥
१३.
‘‘पत्थरित्वाजिनचम्मं, निसीदनमदासहं।
निसीद नाथ सब्बञ्ञु, उपट्ठिस्सामहं तुवं॥
१४.
‘‘निसीदि भगवा तत्थ, अजिनम्हि सुवित्थते।
निमन्तयित्वा सम्बुद्धं, पब्बतं अगमासहं॥
१५.
‘‘खारिभारञ्च पूरेत्वा, तिन्दुकफलमाहरिं।
मधुना योजयित्वान, फलं बुद्धस्सदासहं॥
१६.
‘‘मम निज्झायमानस्स, परिभुञ्जि तदा जिनो।
तत्थ चित्तं पसादेसिं, पेक्खन्तो लोकनायकं॥
१७.
‘‘पदुमुत्तरो लोकविदू, आहुतीनं पटिग्गहो।
ममस्समे निसीदित्वा, इमा गाथा अभासथ॥
१८.
‘‘‘यो मं फलेन तप्पेसि, पसन्नो सेहि पाणिभि।
तमहं कित्तयिस्सामि, सुणाथ मम भासतो॥
१९.
‘‘‘पञ्चवीसतिक्खत्तुं
सहस्सक्खत्तुं राजा च, चक्कवत्ती भविस्सति॥
२०.
‘‘‘तस्स सङ्कप्पमञ्ञाय, पुब्बकम्मसमङ्गिनो।
अन्नं पानञ्च वत्थञ्च, सयनञ्च महारहं॥
२१.
‘‘‘पुञ्ञकम्मेन संयुत्ता, निब्बत्तिस्सन्ति तावदे।
सदा पमुदितो चायं, भविस्सति अनामयो॥
२२.
‘‘‘उपपज्जति यं योनिं, देवत्तं अथ मानुसं।
सब्बत्थ सुखितो हुत्वा, मनुस्सत्तं गमिस्सति॥
२३.
‘‘‘अज्झायको मन्तधरो, तिण्णं वेदान पारगू।
सम्बुद्धं उपगन्त्वान, अरहा सो भविस्सति’॥
२४.
‘‘यतो सरामि अत्तानं, यतो पत्तोस्मि विञ्ञुतं।
भोगे मे ऊनता नत्थि, फलदानस्सिदं फलं॥
२५.
‘‘वरधम्ममनुप्पत्तो, रागदोसे समूहनिं।
सब्बासवपरिक्खीणो, नत्थि दानि पुनब्भवो॥
२६.
‘‘किलेसा
नागोव बन्धनं छेत्वा, विहरामि अनासवो॥
२७.
‘‘स्वागतं वत मे आसि, मम बुद्धस्स सन्तिके।
तिस्सो विज्जा अनुप्पत्ता, कतं बुद्धस्स सासनं॥
२८.
‘‘पटिसम्भिदा
छळभिञ्ञा सच्छिकता, कतं बुद्धस्स सासनं’’॥
इत्थं
तिस्समेत्तेय्यत्थेरस्सापदानं पठमं।
२. पुण्णकत्थेरअपदानं
२९.
‘‘पब्भारकूटं
आबाधिको च सो
३०.
‘‘मम अस्समसामन्ता, पनादो आसि तावदे।
बुद्धे निब्बायमानम्हि, आलोको उदपज्जथ
३१.
‘‘यावता वनसण्डस्मिं, अच्छकोकतरच्छका।
वाळा च
३२.
‘‘उप्पातं तमहं दिस्वा, पब्भारं अगमासहं।
तत्थद्दस्सासिं सम्बुद्धं, निब्बुतं अपराजितं॥
३३.
‘‘सुफुल्लं सालराजंव, सतरंसिंव उग्गतं।
वीतच्चिकंव अङ्गारं, निब्बुतं अपराजितं॥
३४.
‘‘तिणं कट्ठञ्च पूरेत्वा, चितकं तत्थकासहं।
चितकं सुकतं कत्वा, सरीरं झापयिं अहं॥
३५.
‘‘सरीरं झापयित्वान, गन्धतोयं समोकिरिं।
अन्तलिक्खे ठितो यक्खो, नाममग्गहि तावदे॥
३६.
‘‘यं
पुण्णको नाम नामेन, सदा होहि तुवं
३७.
‘‘तम्हा काया चवित्वान, देवलोकं अगच्छहं।
तत्थ दिब्बमयो गन्धो, अन्तलिक्खा पवस्सति
३८.
‘‘तत्रापि नामधेय्यं मे, पुण्णकोति अहू तदा।
देवभूतो मनुस्सो वा, सङ्कप्पं पूरयामहं॥
३९.
‘‘इदं पच्छिमकं मय्हं, चरिमो वत्तते भवो।
इधापि पुण्णको नाम, नामधेय्यं पकासति॥
४०.
‘‘तोसयित्वान
सब्बासवे परिञ्ञाय, विहरामि अनासवो॥
४१.
‘‘एकनवुतितो कप्पे, यं कम्ममकरिं तदा।
दुग्गतिं नाभिजानामि, तनुकिच्चस्सिदं फलं॥
४२.
‘‘किलेसा झापिता मय्हं…पे॰… विहरामि अनासवो॥
४३.
‘‘स्वागतं वत मे आसि…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं॥
४४.
‘‘पटिसम्भिदा चतस्सो…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं’’॥
इत्थं सुदं आयस्मा पुण्णको थेरो इमा गाथायो अभासित्थाति।
पुण्णकत्थेरस्सापदानं दुतियं।
३. मेत्तगुत्थेरअपदानं
४५.
‘‘हिमवन्तस्साविदूरे
तत्थासि अस्समो मय्हं, विस्सकम्मेन
४६.
‘‘सुमेधो नाम सम्बुद्धो, अग्गो कारुणिको मुनि।
निवासयित्वा पुब्बण्हे, पिण्डाय मे
४७.
‘‘उपागतं
पग्गय्ह सुगतपत्तं
४८.
‘‘दत्वानहं बुद्धसेट्ठे, सुमेधे लोकनायके।
अञ्जलिं पग्गहेत्वान, भिय्यो
४९.
‘‘इमिना सप्पिदानेन, चेतनापणिधीहि च।
देवभूतो मनुस्सो वा, लभामि विपुलं सुखं॥
५०.
‘‘विनिपातं विवज्जेत्वा, संसरामि भवाभवे।
तत्थ चित्तं पणिधित्वा, लभामि अचलं पदं॥
५१.
‘‘लाभा तुय्हं सुलद्धं ते, यं मं अद्दक्खि ब्राह्मण।
मम दस्सनमागम्म, अरहत्तं भविस्सति
५२.
‘‘विस्सत्थो
ममञ्हि सप्पिं दत्वान, परिमोक्खसि जातिया॥
५३.
‘‘इमिना
देवभूतो मनुस्सो वा, लभसे विपुलं सुखं॥
५४.
‘‘इमिना
अट्ठारसे कप्पसते, देवलोके रमिस्ससि॥
५५.
‘‘अट्ठतिंसतिक्खत्तुञ्च, देवराजा भविस्ससि।
पदेसरज्जं विपुलं, गणनातो असङ्खियं॥
५६.
‘‘एकपञ्ञासक्खत्तुञ्च, चक्कवत्ती भविस्ससि।
चातुरन्तो विजितावी, जम्बुमण्डस्स
५७.
‘‘महासमुद्दोवक्खोभो, दुद्धरो पथवी यथा।
एवमेव च ते भोगा, अप्पमेय्या भविस्सरे॥
५८.
‘‘सट्ठिकोटी हिरञ्ञस्स, चजित्वा
किं कुसलं गवेसन्तो, बावरिं उपसङ्कमिं॥
५९.
‘‘तत्थ
तमन्धकारं विधमं, उप्पज्जि त्वं महामुनि॥
६०.
‘‘तव दस्सनकामोहं, आगतोम्हि महामुनि।
तव धम्मं सुणित्वान, पत्तोम्हि अचलं पदं॥
६१.
‘‘तिंसकप्पसहस्सम्हि, सप्पिं बुद्धस्सदासहं।
एत्थन्तरे नाभिजाने, सप्पिं विञ्ञापितं
६२.
‘‘मम सङ्कप्पमञ्ञाय, उप्पज्जति यदिच्छकं।
चित्तमञ्ञाय निब्बत्तं, सब्बे सन्तप्पयामहं॥
६३.
‘‘अहो बुद्धा अहो धम्मा
थोकञ्हि सप्पिं दत्वान, अप्पमेय्यं लभामहं॥
६४.
‘‘महासमुद्दे
मम सप्पिं उपादाय, कलभागं न हेस्सति
६५.
‘‘यावता चक्कवाळस्स, करियन्तस्स
मम निब्बत्तवत्थानं
६६.
‘‘पब्बतराजा हिमवा, पवरोपि सिलुच्चयो।
ममानुलित्तगन्धस्स, उपनिधिं
६७.
‘‘वत्थं
असङ्खतञ्च निब्बानं, सप्पिदानस्सिदं फलं॥
६८.
‘‘सतिपट्ठानसयनो, समाधिझानगोचरो।
बोज्झङ्गभोजनो
६९.
‘‘किलेसा झापिता मय्हं…पे॰… विहरामि अनासवो॥
७०.
‘‘स्वागतं वत मे आसि…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं॥
७१.
‘‘पटिसम्भिदा चतस्सो…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं’’॥
इत्थं सुदं आयस्मा मेत्तगू थेरो इमा गाथायो
अभासित्थाति।
मेत्तगुत्थेरस्सापदानं ततियं।
४. धोतकत्थेरअपदानं
७२.
‘‘गङ्गा
हंसवतिया द्वारेन, अनुसन्दति तावदे॥
७३.
‘‘सोभितो नाम आरामो, गङ्गाकूले सुमापितो।
तत्थ पदुमुत्तरो बुद्धो, वसते लोकनायको॥
७४.
‘‘तिदसेहि
निसीदि तत्थ भगवा, असम्भीतोव केसरी॥
७५.
‘‘नगरे हंसवतिया, वसामि
छळङ्गो नाम नामेन, एवंनामो महामुनि॥
७६.
‘‘अट्ठारस सिस्ससता, परिवारेन्ति मं तदा।
तेहि सिस्सेहि समितो, गङ्गातीरं उपागमिं॥
७७.
‘‘तत्थद्दसासिं समणे, निक्कुहे धोतपापके।
भागीरथिं तरन्तेहं
७८.
‘‘सायं पातं
विहेसयन्ति अत्तानं, तेसं अत्ता विहञ्ञति॥
७९.
‘‘सदेवकस्स लोकस्स, बुद्धो अग्गो पवुच्चति।
नत्थि मे दक्खिणे कारं, गतिमग्गविसोधनं॥
८०.
‘‘यंनून
कारापेत्वा इमं कम्मं
८१.
‘‘सतसहस्सं
सद्दहन्तो कतं कारं, विपुलं मे भविस्सति॥
८२.
‘‘कारापेत्वान तं सेतुं, उपेसिं लोकनायकं।
सिरसि अञ्जलिं कत्वा, इमं वचनमब्रविं॥
८३.
‘‘‘सतसहस्सस्स वयं
तवत्थाय महासेतु, पटिग्गण्ह महामुने॥
८४.
‘‘‘पदुमुत्तरो
भिक्खुसङ्घे निसीदित्वा, इमा गाथा अभासथ॥
८५.
‘‘‘यो मे सेतुं अकारेसि, पसन्नो सेहि पाणिभि।
तमहं कित्तयिस्सामि, सुणाथ मम भासतो॥
(सेतुदानआनिसंसो)
८६.
‘‘‘दरितो पब्बततो वा, रुक्खतो पतितोपियं।
चुतोपि लच्छती ठानं, सेतुदानस्सिदं फलं॥
८७.
‘‘‘विरूळ्हमूलसन्तानं, निग्रोधमिव मालुतो।
अमित्ता नप्पसहन्ति, सेतुदानस्सिदं फलं॥
८८.
‘‘‘नास्स चोरा पसहन्ति, नातिमञ्ञन्ति खत्तिया।
सब्बे तरिस्सतामित्ते, सेतुदानस्सिदं फलं॥
८९.
‘‘‘अब्भोकासगतं
पुञ्ञकम्मेन संयुत्तं, न भविस्सति वेदना
९०.
‘‘‘देवलोके मनुस्से वा, हत्थियानं सुनिम्मितं।
तस्स सङ्कप्पमञ्ञाय, निब्बत्तिस्सति तावदे॥
९१.
‘‘‘सहस्सस्सा
सायं पातं उपेस्सन्ति, सेतुदानस्सिदं फलं॥
९२.
‘‘‘आगन्त्वान मनुस्सत्तं, सुखितोयं भविस्सति।
वेहासं
९३.
‘‘‘कप्पसतसहस्सम्हि, ओक्काककुलसम्भवो।
गोतमो नाम गोत्तेन, सत्था लोके भविस्सति॥
९४.
‘‘‘तस्स
सब्बासवे परिञ्ञाय, निब्बायिस्सतिनासवो’॥
९५.
‘‘अहो मे सुकतं कम्मं, जलजुत्तमनामके।
तत्थ कारं करित्वान, पत्तोहं आसवक्खयं॥
९६.
‘‘पधानं पहितत्तोम्हि, उपसन्तो निरूपधि।
नागोव बन्धनं छेत्वा, विहरामि अनासवो॥
९७.
‘‘किलेसा
९८.
‘‘स्वागतं वत मे आसि…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं॥
९९.
‘‘पटिसम्भिदा चतस्सो…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं’’॥
इत्थं सुदं आयस्मा धोतको थेरो इमा गाथायो अभासित्थाति।
धोतकत्थेरस्सापदानं चतुत्थं।
५. उपसीवत्थेरअपदानं
१००.
‘‘हिमवन्तस्साविदूरे
अस्समो सुकतो मय्हं, पण्णसाला सुमापिता॥
१०१.
‘‘नदी च सन्दती तत्थ, सुपतित्था मनोरमा।
अनूपतित्थे जायन्ति, पदुमुप्पलका बहू॥
१०२.
‘‘पाठीना पावुसा मच्छा, बलजा मुञ्जरोहिता।
मच्छकच्छपसञ्छन्ना
१०३.
‘‘तिमिरा पुप्फिता तत्थ, असोका खुद्दमालका।
पुन्नागा गिरिपुन्नागा, सम्पवन्ति ममस्समं॥
१०४.
‘‘कुटजा
साला च सळला तत्थ, चम्पका पुप्फिता बहू॥
१०५.
‘‘अज्जुना अतिमुत्ता च, महानामा च पुप्फिता।
असना मधुगन्धी च, पुप्फिता ते ममस्समे॥
१०६.
‘‘उद्दालका पाटलिका, यूथिका च पियङ्गुका।
बिम्बिजालकसञ्छन्ना, समन्ता अड्ढयोजनं॥
१०७.
‘‘मातग्गारा
अङ्कोलका बहू तत्थ, तालकुट्ठि
सेलेय्यका बहू तत्थ, पुप्फिता मम अस्समे॥
१०८.
‘‘एतेसु
समन्ता
१०९.
‘‘हरीतका आमलका, अम्बजम्बुविभीतका
कोला भल्लातका बिल्ला, फारुसकफलानि च॥
११०.
‘‘तिन्दुका च पियाला च, मधुका कासुमारयो।
लबुजा पनसा तत्थ, कदली बदरीफला
१११.
‘‘अम्बाटका बहू तत्थ, वल्लिकारफलानि च।
बीजपूरसपारियो
११२.
‘‘आळका इसिमुग्गा च, ततो मोदफला बहू।
अवटा पक्कभरिता
११३.
‘‘पिप्फिली मरीचा तत्थ, निग्रोधा च कपित्थना।
उदुम्बरका बहवो, कण्डुपण्णा च हरियो
११४.
‘‘एते चञ्ञे च बहवो, फलिता अस्समे मम।
पुप्फरुक्खापि बहवो, पुप्फिता मम अस्समे॥
११५.
‘‘आलुवा च कळम्बा च, बिळाली तक्कलानि च।
आलका तालका चेव, विज्जन्ति अस्समे मम॥
११६.
‘‘अस्समस्साविदूरे मे, महाजातस्सरो अहु।
अच्छोदको सीतजलो, सुपतित्थो मनोरमो॥
११७.
‘‘पदुमुप्पला बहू तत्थ, पुण्डरीकसमायुता।
मन्दालकेहि
११८.
‘‘गब्भं गण्हन्ति पदुमा, अञ्ञे पुप्फन्ति केसरी।
ओपुप्फपत्ता
११९.
‘‘मधु भिसम्हा सवति, खीरं सप्पि मुलाळिभि।
समन्ता तेन गन्धेन, नानागन्धसमेरिता॥
१२०.
‘‘कुमुदा
जातस्सरस्सानुकूलं, केतका पुप्फिता बहू॥
१२१.
‘‘सुफुल्ला
कुम्भिला सुसुमारा च, गहका तत्थ जायरे॥
१२२.
‘‘उग्गाहका अजगरा, तत्थ जातस्सरे बहू।
पाठीना पावुसा मच्छा, बलजा मुञ्जरोहिता॥
१२३.
‘‘मच्छकच्छपसञ्छन्ना, अथो पपटकाहि
पारेवता रविहंसा, कुकुत्था
१२४.
‘‘दिन्दिभा
कलन्दका उक्कुसा च, सेनका उद्धरा बहू॥
१२५.
‘‘कोट्ठका सुकपोता च, तुलिया चमरा बहू।
कारेनियो
१२६.
‘‘सीहा ब्यग्घा च दीपी च, अच्छकोकतरच्छका।
वानरा किन्नरा चेव, दिस्सन्ति मम अस्समे॥
१२७.
‘‘तानि गन्धानि घायन्तो, भक्खयन्तो फलानहं।
गन्धोदकं पिवन्तो च, वसामि मम अस्समे॥
१२८.
‘‘एणीमिगा वराहा च, पसदा खुद्दरूपका।
अग्गिका
१२९.
‘‘हंसा कोञ्चा मयूरा च, सालिकापि च कोकिला।
मज्जारिका
१३०.
‘‘पिसाचा दानवा चेव, कुम्भण्डा रक्खसा बहू।
गरुळा पन्नगा चेव, वसन्ति मम अस्समे॥
१३१.
‘‘महानुभावा इसयो, सन्तचित्ता समाहिता।
कमण्डलुधरा
जटाभारभरिताव
१३२.
‘‘युगमत्तञ्च
लाभालाभेन सन्तुट्ठा, वसन्ति मम अस्समे॥
१३३.
‘‘वाकचीरं धुनन्ता ते, फोटेन्ताजिनचम्मकं।
सबलेहि उपत्थद्धा, गच्छन्ति अम्बरे तदा॥
१३४.
‘‘न ते दकं आहरन्ति, कट्ठं वा अग्गिदारुकं।
सयञ्च उपसम्पन्ना, पाटिहीरस्सिदं फलं॥
१३५.
‘‘लोहदोणिं
कुञ्जराव महानागा, असम्भीताव केसरी॥
१३६.
‘‘अञ्ञे गच्छन्ति गोयानं, अञ्ञे पुब्बविदेहकं
अञ्ञे च उत्तरकुरुं, सकं बलमवस्सिता
१३७.
‘‘ततो पिण्डं आहरित्वा, परिभुञ्जन्ति एकतो।
सब्बेसं पक्कमन्तानं, उग्गतेजान तादिनं॥
१३८.
‘‘अजिनचम्मसद्देन
एदिसा ते महावीर, सिस्सा उग्गतपा मम॥
१३९.
‘‘परिवुतो अहं तेहि, वसामि मम अस्समे।
तोसिता सककम्मेन, विनीतापि समागता॥
१४०.
‘‘आराधयिंसु मं एते, सककम्माभिलासिनो।
सीलवन्तो च निपका, अप्पमञ्ञासु कोविदा॥
१४१.
‘‘पदुमुत्तरो लोकविदू, आहुतीनं पटिग्गहो।
समयं संविदित्वान, उपगच्छि विनायको॥
१४२.
‘‘उपगन्त्वान सम्बुद्धो, आतापी निपको मुनि।
पत्तं पग्गय्ह सम्बुद्धो, भिक्खाय ममुपागमि॥
१४३.
‘‘उपागतं महावीरं, जलजुत्तमनायकं।
तिणसन्थरं
१४४.
‘‘निसादेत्वान
खिप्पं पब्बतमारुय्ह, अगळुं
१४५.
‘‘कुम्भमत्तं गहेत्वान, पनसं देवगन्धिकं।
खन्धे आरोपयित्वान, उपगच्छिं विनायकं॥
१४६.
‘‘फलं
पसन्नचित्तो सुमनो, बुद्धसेट्ठं अवन्दिहं॥
१४७.
‘‘पदुमुत्तरो लोकविदू, आहुतीनं पटिग्गहो।
इसिमज्झे
१४८.
‘‘‘यो मे फलञ्च अगळुं, आसनञ्च अदासि मे।
तमहं कित्तयिस्सामि, सुणाथ मम भासतो॥
१४९.
‘‘‘गामे
इमस्स चित्तमञ्ञाय, निब्बत्तिस्सति भोजनं॥
१५०.
‘‘‘देवलोके मनुस्से वा, उपपन्नो अयं नरो।
भोजनेहि च वत्थेहि, परिसं तप्पयिस्सति॥
१५१.
‘‘‘उपपज्जति यं योनिं, देवत्तं अथ मानुसं।
अक्खोभभोगो हुत्वान, संसरिस्सतियं नरो॥
१५२.
‘‘‘तिंसकप्पसहस्सानि, देवलोके रमिस्सति।
सहस्सक्खत्तुं राजा च, चक्कवत्ती भविस्सति॥
१५३.
‘‘‘एकसत्ततिक्खत्तुञ्च, देवरज्जं करिस्सति।
पदेसरज्जं विपुलं, गणनातो असङ्खियं॥
१५४.
‘‘‘कप्पसतसहस्सम्हि, ओक्काककुलसम्भवो।
गोतमो नाम गोत्तेन, सत्था लोके भविस्सति॥
१५५.
‘‘‘तस्स धम्मेसु दायादो, ओरसो धम्मनिम्मितो
सब्बासवे परिञ्ञाय, विहरिस्सतिनासवो’॥
१५६.
‘‘सुलद्धलाभो लद्धो मे, योहं अद्दक्खिं नायकं।
तिस्सो विज्जा अनुप्पत्ता, कतं बुद्धस्स सासनं॥
१५७.
‘‘गामे
मम सङ्कप्पमञ्ञाय, भोजनं होति मे सदा॥
१५८.
‘‘किलेसा झापिता मय्हं…पे॰… विहरामि अनासवो॥
१५९.
‘‘स्वागतं वत मे आसि…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं॥
१६०.
‘‘पटिसम्भिदा चतस्सो…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं’’॥
इत्थं सुदं आयस्मा उपसीवो
उपसीवत्थेरस्सापदानं पञ्चमं।
६. नन्दकत्थेरअपदानं
१६१.
‘‘मिगलुद्दो
पसदं मिगमेसन्तो, सयम्भुं अद्दसं अहं
१६२.
‘‘अनुरुद्धो
विवेककामो सो धीरो, वनमज्झोगही तदा॥
१६३.
‘‘चतुदण्डे गहेत्वान, चतुट्ठाने ठपेसहं।
मण्डपं सुकतं कत्वा, पद्मपुप्फेहि छादयिं॥
१६४.
‘‘मण्डपं
धनुं तत्थेव निक्खिप्प, पब्बजिं अनगारियं॥
१६५.
‘‘नचिरं पब्बजितस्स
पुब्बकम्मं सरित्वान, तत्थ कालङ्कतो अहं॥
१६६.
‘‘पुब्बकम्मेन संयुत्तो, तुसितं अगमासहं।
तत्थ सोण्णमयं ब्यम्हं, निब्बत्तति यदिच्छकं॥
१६७.
‘‘सहस्सयुत्तं हयवाहिं, दिब्बयानमधिट्ठितो।
आरुहित्वान तं यानं, गच्छामहं यदिच्छकं॥
१६८.
‘‘ततो
समन्ता योजनसतं, मण्डपो मे धरीयति॥
१६९.
‘‘सयनेहं तुवट्टामि, अच्छन्ने
अन्तलिक्खा च पदुमा, वस्सन्ते निच्चकालिकं॥
१७०.
‘‘मरीचिके फन्दमाने, तप्पमाने च आतपे।
न मं तापेति आतापो, मण्डपस्स इदं फलं॥
१७१.
‘‘दुग्गतिं समतिक्कन्तो, अपाया पिहिता मम।
मण्डपे रुक्खमूले वा, सन्तापो मे न विज्जति॥
१७२.
‘‘महीसञ्ञं अधिट्ठाय, लोणतोयं तरामहं।
तस्स मे सुकतं कम्मं, बुद्धपूजायिदं फलं॥
१७३.
‘‘अपथम्पि
अहो मे सुकतं कम्मं, बुद्धपूजायिदं फलं॥
१७४.
‘‘पुब्बेनिवासं
आसवा मे परिक्खीणा, बुद्धपूजायिदं फलं॥
१७५.
‘‘जहिता पुरिमा जाति, बुद्धस्स ओरसो अहं।
दायादोम्हि च सद्धम्मे, बुद्धपूजायिदं फलं॥
१७६.
‘‘आराधितोम्हि
धम्मधजो धम्मदायादो
१७७.
‘‘उपट्ठित्वान सम्बुद्धं, गोतमं सक्यपुङ्गवं।
पारङ्गमनियं मग्गं, अपुच्छिं लोकनायकं॥
१७८.
‘‘अज्झिट्ठो कथयी बुद्धो, गम्भीरं निपुणं पदं।
तस्साहं धम्मं सुत्वान, पत्तोम्हि आसवक्खयं॥
१७९.
‘‘अहो मे सुकतं कम्मं, परिमुत्तोम्हि जातिया।
सब्बासवपरिक्खीणो, नत्थि दानि पुनब्भवो॥
१८०.
‘‘किलेसा झापिता मय्हं…पे॰… विहरामि अनासवो॥
१८१.
‘‘स्वागतं वत मे आसि…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं॥
१८२.
‘‘पटिसम्भिदा
इत्थं सुदं आयस्मा नन्दको थेरो इमा गाथायो अभासित्थाति।
नन्दकत्थेरस्सापदानं छट्ठं।
७. हेमकत्थेरअपदानं
१८३.
‘‘पब्भारकूटं
अस्समं सुकतं कत्वा, पण्णसाले वसी तदा॥
१८४.
‘‘सिद्धं तस्स तपो कम्मं, सिद्धिपत्तो सके बले।
सकसामञ्ञविक्कन्तो, आतापी निपको मुनि॥
१८५.
‘‘विसारदो ससमये, परवादे च कोविदो।
पट्ठो भूमन्तलिक्खम्हि, उप्पातम्हि च कोविदो॥
१८६.
‘‘वीतसोको निरारम्भो, अप्पाहारो अलोलुपो।
लाभालाभेन सन्तुट्ठो, झायी झानरतो मुनि॥
१८७.
‘‘पियदस्सी नाम सम्बुद्धो, अग्गो कारुणिको मुनि।
सत्ते तारेतुकामो सो, करुणाय फरी तदा॥
१८८.
‘‘बोधनेय्यं
चक्कवाळसहस्सम्पि, गन्त्वा ओवदते मुनि॥
१८९.
‘‘ममुद्धरितुकामो
न दिट्ठो मे जिनो पुब्बे, न सुतोपि च कस्सचि॥
१९०.
‘‘उप्पाता सुपिना मय्हं, लक्खणा सुप्पकासिता।
पट्ठो भूमन्तलिक्खम्हि, नक्खत्तपदकोविदो॥
१९१.
‘‘सोहं बुद्धस्स सुत्वान, तत्थ चित्तं पसादयिं।
तिट्ठन्तो
१९२.
‘‘मयि
बुद्धं अनुस्सरन्तस्स, पीति मे होति तावदे॥
१९३.
‘‘कालञ्च
सम्पत्तेपि न जानामि, अयं बुद्धो महामुनि॥
१९४.
‘‘अनुकम्पको कारुणिको, पियदस्सी महामुनि।
सञ्जानापेसि अत्तानं, ‘अहं बुद्धो सदेवके’॥
१९५.
‘‘सञ्जानित्वान सम्बुद्धं, पियदस्सिं महामुनिं।
सकं चित्तं पसादेत्वा, इदं वचनमब्रविं॥
१९६.
‘‘‘अञ्ञे
तुवम्पि सब्बदस्सावी, निसीद रतनासने’॥
१९७.
‘‘सब्बरतनमयं पीठं, निम्मिनित्वान तावदे।
पियदस्सिस्स मुनिनो, अदासिं इद्धिनिम्मितं॥
१९८.
‘‘रतने च निसिन्नस्स, पीठके इद्धिनिम्मिते।
कुम्भमत्तं जम्बुफलं, अदासिं तावदे अहं॥
१९९.
‘‘मम हासं जनेत्वान, परिभुञ्जि महामुनि।
तदा चित्तं पसादेत्वा, सत्थारं अभिवादयिं॥
२००.
‘‘पियदस्सी तु भगवा, लोकजेट्ठो नरासभो।
रतनासनमासीनो, इमा गाथा अभासथ॥
२०१.
‘‘‘यो मे रतनमयं पीठं, अमतञ्च फलं अदा।
तमहं कित्तयिस्सामि, सुणाथ मम भासतो॥
२०२.
‘‘‘सत्तसत्तति
पञ्चसत्ततिक्खत्तुञ्च, चक्कवत्ती भविस्सति॥
२०३.
‘‘‘द्वत्तिंसक्खत्तुं
पदेसरज्जं विपुलं, गणनातो असङ्खियं॥
२०४.
‘‘‘सोण्णमयं
लोहितङ्गमयञ्चेव, लच्छति रतनामयं॥
२०५.
‘‘‘चङ्कमन्तम्पि मनुजं, पुञ्ञकम्मसमङ्गिनं।
पल्लङ्कानि अनेकानि, परिवारेस्सरे तदा॥
२०६.
‘‘‘कूटागारा
इमस्स चित्तमञ्ञाय, निब्बत्तिस्सन्ति तावदे॥
२०७.
‘‘‘सट्ठि नागसहस्सानि, सब्बालङ्कारभूसिता।
सुवण्णकच्छा मातङ्गा, हेमकप्पनवाससा
२०८.
‘‘‘आरूळ्हा गामणीयेहि, तोमरङ्कुसपाणिभि।
इमं परिचरिस्सन्ति, रत्नपीठस्सिदं फलं॥
२०९.
‘‘‘सट्ठि अस्ससहस्सानि, सब्बालङ्कारभूसिता।
आजानीयाव जातिया, सिन्धवा सीघवाहिनो॥
२१०.
‘‘‘आरूळ्हा गामणीयेहि, इल्लियाचापधारिभि।
तेपिमं परिचरिस्सन्ति, रत्नपीठस्सिदं फलं॥
२११.
‘‘‘सट्ठि रथसहस्सानि, सब्बालङ्कारभूसिता।
दीपा अथोपि वेयग्घा, सन्नद्धा उस्सितद्धजा॥
२१२.
‘‘‘आरूळ्हा
परिवारेस्सन्तिमं निच्चं, रत्नपीठस्सिदं फलं॥
२१३.
‘‘‘सट्ठि धेनुसहस्सानि, दोहञ्ञा पुङ्गवूसभे।
वच्छके जनयिस्सन्ति, रत्नपीठस्सिदं फलं॥
२१४.
‘‘‘सोळसित्थिसहस्सानि, सब्बालङ्कारभूसिता।
विचित्तवत्थाभरणा, आमुक्कमणिकुण्डला॥
२१५.
‘‘‘अळारपम्हा हसुला, सुसञ्ञा तनुमज्झिमा।
परिवारेस्सन्तिमं निच्चं, रत्नपीठस्सिदं फलं॥
२१६.
‘‘‘अट्ठारसे कप्पसते, गोतमो नाम चक्खुमा।
तमन्धकारं विधमित्वा, बुद्धो लोके भविस्सति॥
२१७.
‘‘‘तस्स
तोसयित्वान सत्थारं, सासनेभिरमिस्सति॥
२१८.
‘‘‘तस्स
सब्बासवे परिञ्ञाय, निब्बायिस्सतिनासवो’॥
२१९.
‘‘वीरियं
उत्तमत्थं पत्थयन्तो, सासने विहरामहं॥
२२०.
‘‘इदं पच्छिमकं मय्हं, चरिमो वत्तते भवो।
सब्बासवा परिक्खीणा, नत्थि दानि पुनब्भवो॥
२२१.
‘‘किलेसा झापिता मय्हं…पे॰… विहरामि अनासवो॥
२२२.
‘‘स्वागतं
२२३.
‘‘पटिसम्भिदा चतस्सो…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं’’॥
इत्थं सुदं आयस्मा हेमको थेरो इमा गाथायो अभासित्थाति।
हेमकत्थेरस्सापदानं सत्तमं।
सत्तरसमं भाणवारं।
८. तोदेय्यत्थेरअपदानं
२२४.
‘‘राजा अजितञ्जयो
सूरो विक्कमसम्पन्नो, पुरमज्झावसी तदा॥
२२५.
‘‘तस्स रञ्ञो पमत्तस्स, अटवियो समुट्ठहुं।
ओतारा
२२६.
‘‘पच्चन्ते कुपिते खिप्पं, सन्निपातेसिरिन्दमो।
भटे चेव बलत्थे च, अरिं निग्गाहयि तदा॥
२२७.
‘‘हत्थारोहा अनीकट्ठा, सूरा च चम्मयोधिनो।
धनुग्गहा च उग्गा च, सब्बे सन्निपतुं तदा॥
२२८.
‘‘आळारिका च कप्पका, न्हापका मालकारका।
सूरा विजितसङ्गामा, सब्बे सन्निपतुं तदा॥
२२९.
‘‘खग्गहत्था
लुद्दा विजितसङ्गामा, सब्बे सन्निपतुं तदा॥
२३०.
‘‘तिधापभिन्ना
सुवण्णकच्छालङ्कारा, सब्बे सन्निपतुं तदा॥
२३१.
‘‘खमा सीतस्स उण्हस्स, उक्कारुहरणस्स च।
योधाजीवा कतकम्मा, सब्बे सन्निपतुं तदा॥
२३२.
‘‘सङ्खसद्दं
एतेहि ते हासयन्ता, सब्बे सन्निपतुं तदा॥
२३३.
‘‘तिसूलकोन्तिमन्तेहि
कोट्टेन्तानं निपातेन्ता
२३४.
‘‘किमेवातिनिसामेत्वा
सट्ठि पाणसहस्सानि, सूले उत्तासयिं तदा॥
२३५.
‘‘सद्दं मानुसकाकंसु, अहो राजा अधम्मिको।
निरये पच्चमानस्स, कदा अन्तो भविस्सति॥
२३६.
‘‘सयनेहं तुवट्टेन्तो, पस्सामि निरये तदा।
न सुपामि दिवारत्तिं, सूलेन तज्जयन्ति मं॥
२३७.
‘‘किं पमादेन रज्जेन, वाहनेन बलेन च।
न ते पहोन्ति धारेतुं, तापयन्ति
२३८.
‘‘किं मे पुत्तेहि दारेहि, रज्जेन सकलेन च।
यंनून पब्बजेय्याहं, गतिमग्गं विसोधये॥
२३९.
‘‘सट्ठि
सुवण्णकच्छे मातङ्गे, हेमकप्पनवाससे॥
२४०.
‘‘आरूळ्हे गामणीयेहि, तोमरङ्कुसपाणिभि।
सङ्गामावचरे ठाने, अनपेक्खो विहायहं।
सककम्मेन सन्तत्तो, निक्खमिं अनगारियं॥
२४१.
‘‘सट्ठि
आजानीयेव जातिया, सिन्धवे सीघवाहने॥
२४२.
‘‘आरूळ्हे गामणीयेहि, चापहत्थेहि वम्मिभि।
पहारेत्वान
२४३.
‘‘सट्ठि
दीपे अथोपि वेयग्घे, सन्नद्धे उस्सितद्धजे।
ते सब्बे परिहारेत्वा
२४४.
‘‘सट्ठि
तायोपि
२४५.
‘‘सट्ठि इत्थिसहस्सानि, सब्बालङ्कारभूसिता।
विचित्तवत्थाभरणा, आमुक्कमणिकुण्डला॥
२४६.
‘‘अळारपम्हा हसुला, सुसञ्ञा तनुमज्झिमा।
ता हित्वा कन्दमानायो, पब्बजिं अनगारियं॥
२४७.
‘‘सट्ठि गामसहस्सानि, परिपुण्णानि सब्बसो।
छड्डयित्वान तं रज्जं, पब्बजिं अनगारियं॥
२४८.
‘‘नगरा
भागीरथीनदीतीरे, अस्समं मापयिं अहं॥
२४९.
‘‘पण्णसालं करित्वान, अग्यागारं अकासहं।
आरद्धवीरियो पहितत्तो, वसामि अस्समे अहं॥
२५०.
‘‘मण्डपे रुक्खमूले वा, सुञ्ञागारे च झायतो।
न तु विज्जति तासो मे, न पस्से भयभेरवं॥
२५१.
‘‘सुमेधो नाम सम्बुद्धो, अग्गो कारुणिको मुनि।
ञाणालोकेन जोतन्तो, लोके उप्पज्जि तावदे॥
२५२.
‘‘मम अस्समसामन्ता, यक्खो आसि महिद्धिको।
बुद्धसेट्ठम्हि उप्पन्ने, आरोचेसि ममं तदा॥
२५३.
‘‘बुद्धो
तारेति जनतं सब्बं, तम्पि सो तारयिस्सति॥
२५४.
‘‘यक्खस्स वचनं सुत्वा, संविग्गो आसि तावदे।
बुद्धो बुद्धोति चिन्तेन्तो, अस्समं पटिसामयिं॥
२५५.
‘‘अग्गिदारुञ्च छड्डेत्वा, संसामेत्वान सन्थतं।
अस्समं अभिवन्दित्वा, निक्खमिं विपिना अहं॥
२५६.
‘‘ततो चन्दनमादाय, गामा गामं पुरा पुरं।
देवदेवं गवेसन्तो, उपगच्छिं विनायकं॥
२५७.
‘‘भगवा
चतुसच्चं पकासेन्तो, बोधेति जनतं बहुं॥
२५८.
‘‘अञ्जलिं
सम्बुद्धं अभिवादेत्वा, इमा गाथा अभासहं॥
२५९.
‘‘‘वस्सिके पुप्फमानम्हि, सन्तिके उपवायति।
त्वं वीर गुणगन्धेन, दिसा सब्बा पवायसि॥
२६०.
‘‘‘चम्पके नागवनिके, अतिमुत्तककेतके।
सालेसु पुप्फमानेसु, अनुवातं पवायति॥
२६१.
‘‘‘तव
पूजेमि तं महावीर, लोकजेट्ठ महायस’॥
२६२.
‘‘वरचन्दनेनानुलिम्पिं, सुमेधं लोकनायकं।
सकं चित्तं पसादेत्वा, तुण्ही अट्ठासि तावदे॥
२६३.
‘‘सुमेधो नाम भगवा, लोकजेट्ठो नरासभो।
भिक्खुसङ्घे निसीदित्वा, इमा गाथा अभासथ॥
२६४.
‘‘‘यो मे गुणे पकित्तेसि, चन्दनञ्च अपूजयि।
तमहं कित्तयिस्सामि, सुणाथ मम भासतो॥
२६५.
‘‘‘आदेय्यवाक्यवचनो, ब्रह्मा उजु पतापवा।
पञ्चवीसतिकप्पानि, सप्पभासो भविस्सति॥
२६६.
‘‘‘छब्बीसतिकप्पसते, देवलोके रमिस्सति।
सहस्सक्खत्तुं राजा च, चक्कवत्ती भविस्सति॥
२६७.
‘‘‘तेत्तिंसक्खत्तुं
पदेसरज्जं विपुलं, गणनातो असङ्खियं॥
२६८.
‘‘‘ततो
पुञ्ञकम्मेन संयुत्तो, ब्रह्मबन्धु भविस्सति॥
२६९.
‘‘‘अज्झायको मन्तधरो, तिण्णं वेदान पारगू।
तिलक्खणेन सम्पन्नो, बावरी नाम ब्राह्मणो॥
२७०.
‘‘‘तस्स सिस्सो भवित्वान, हेस्सति मन्तपारगू।
उपगन्त्वान सम्बुद्धं, गोतमं सक्यपुङ्गवं॥
२७१.
‘‘‘पुच्छित्वा
सब्बासवे परिञ्ञाय, विहरिस्सतिनासवो’॥
२७२.
‘‘तिविधग्गि निब्बुता मय्हं, भवा सब्बे समूहता।
सब्बासवे परिञ्ञाय, विहरामि अनासवो॥
२७३.
‘‘किलेसा झापिता मय्हं…पे॰… विहरामि अनासवो॥
२७४.
‘‘स्वागतं वत मे आसि…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं॥
२७५.
‘‘पटिसम्भिदा चतस्सो…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं’’॥
इत्थं सुदं आयस्मा तोदेय्यो थेरो इमा गाथायो अभासित्थाति।
तोदेय्यत्थेरस्सापदानं अट्ठमं।
९. जतुकण्णित्थेरअपदानं
२७६.
‘‘नगरे
समप्पितो कामगुणे, परिचारेमहं तदा॥
२७७.
‘‘ततो
तत्थ नच्चेहि गीतेहि, परिचारेमहं तदा॥
२७८.
‘‘तूरिया
नच्चन्ता
२७९.
‘‘चेलापिका
लङ्घिका सोकज्झायी च, परिवारेन्ति मं सदा॥
२८०.
‘‘वेताळिनो कुम्भथूनी, नटा च नच्चका बहू।
नटका नाटका चेव, परिवारेन्ति मं सदा॥
२८१.
‘‘कप्पका न्हापका सूदा, मालाकारा सुपासका
जल्ला मल्ला च ते सब्बे, परिवारेन्ति मं सदा॥
२८२.
‘‘एतेसु कीळमानेसु, सिक्खिते कतुपासने।
रत्तिन्दिवं न जानामि, इन्दोव तिदसङ्गणे॥
२८३.
‘‘अद्धिका पथिका सब्बे, याचका वरका बहू।
उपगच्छन्ति ते निच्चं, भिक्खयन्ता ममं घरं॥
२८४.
‘‘समणा
वड्ढयन्ता ममं पुञ्ञं, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२८५.
‘‘पटगा
तेदण्डिका
२८६.
‘‘आजीवका विलुत्तावी, गोधम्मा देवधम्मिका।
रजोजल्लधरा एते, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२८७.
‘‘परित्तका सन्तिपत्ता
तपस्सी वनचारी च, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२८८.
‘‘ओड्डका दमिळा चेव, साकुळा मलवाळका
सवरा योनका चेव, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२८९.
‘‘अन्धका
आरावचीनरट्ठा च, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२९०.
‘‘अलसन्दका
गेहिका
२९१.
‘‘माधुरका कोसलका, कलिङ्गा
इसिण्डा मक्कला चेव, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२९२.
‘‘चेलावका आरब्भा
खुद्दका सुद्दका चेव, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२९३.
‘‘रोहणा सिन्धवा चेव, चितका एककण्णिका।
सुरट्ठा अपरन्ता च, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२९४.
‘‘सुप्पारका कुमारा
वज्जीतङ्गा
२९५.
‘‘नळकारा
कम्मारा कुम्भकारा च, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२९६.
‘‘मणिकारा लोहकारा, सोण्णकारा च दुस्सिका।
तिपुकारा च ते सब्बे, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२९७.
‘‘उसुकारा भमकारा, पेसकारा च गन्धिका।
रजका तुन्नवाया च, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२९८.
‘‘तेलिका
सूपिका सूपरक्खा च, आगच्छन्ति ममं घरं॥
२९९.
‘‘दोवारिका
हत्थारुहा हत्थिपाला, आगच्छन्ति ममं घरं॥
३००.
‘‘आनन्दस्स
सत्तवण्णेन रतनेन, ऊनत्थं
३०१.
‘‘ये मया कित्तिता सब्बे, नानावण्णा बहू जना।
तेसाहं चित्तमञ्ञाय, तप्पयिं रतनेनहं॥
३०२.
‘‘वग्गूसु भासमानासु, वज्जमानासु भेरिसु।
सङ्खेसु धमयन्तेसु, सकगेहे रमामहं॥
३०३.
‘‘भगवा तम्हि समये, पदुमुत्तरनायको।
वसीसतसहस्सेहि, परिक्खीणासवेहि सो॥
३०४.
‘‘भिक्खूहि सहितो वीथिं, पटिपज्जित्थ चक्खुमा।
ओभासेन्तो दिसा सब्बा, दीपरुक्खोव जोतति॥
३०५.
‘‘वज्जन्ति
पभा निद्धावते तस्स, सतरंसीव उग्गतो॥
३०६.
‘‘कवाटन्तरिकायापि, पविट्ठेन च रस्मिना।
अन्तोघरेसु विपुलो, आलोको आसि तावदे॥
३०७.
‘‘पभं दिस्वान बुद्धस्स, पारिसज्जे अवोचहं।
निस्संसयं बुद्धसेट्ठो, इमं वीथिमुपागतो॥
३०८.
‘‘खिप्पं ओरुय्ह पासादा, अगमिं अन्तरापणं।
सम्बुद्धं अभिवादेत्वा, इदं वचनमब्रविं॥
३०९.
‘‘‘अनुकम्पतु मे बुद्धो, जलजुत्तमनायको।
वसीसतसहस्सेहि, अधिवासेसि सो मुनि’॥
३१०.
‘‘निमन्तेत्वान सम्बुद्धं, अभिनेसिं सकं घरं।
तत्थ अन्नेन पानेन, सन्तप्पेसिं महामुनिं॥
३११.
‘‘भुत्ताविं कालमञ्ञाय, बुद्धसेट्ठस्स तादिनो।
सतङ्गिकेन तूरियेन, बुद्धसेट्ठं उपट्ठहिं॥
३१२.
‘‘पदुमुत्तरो लोकविदू, आहुतीनं पटिग्गहो।
अन्तोघरे निसीदित्वा, इमा गाथा अभासथ॥
३१३.
‘‘‘यो
तमहं कित्तयिस्सामि, सुणाथ मम भासतो॥
३१४.
‘‘‘पहूतभक्खो हुत्वान, सहिरञ्ञो सभोजनो।
चतुदीपे एकरज्जं, कारयिस्सतियं नरो॥
३१५.
‘‘‘पञ्चसीले
समादाय पवत्तेन्तो, परिसं सिक्खापयिस्सति॥
३१६.
‘‘‘तूरियसतसहस्सानि, भेरियो समलङ्कता।
वज्जयिस्सन्तिमं निच्चं, उपट्ठानस्सिदं फलं॥
३१७.
‘‘‘तिंसकप्पसहस्सानि, देवलोके रमिस्सति।
चतुसट्ठिक्खत्तुं देविन्दो, देवरज्जं करिस्सति॥
३१८.
‘‘‘चतुसट्ठिक्खत्तुं राजा, चक्कवत्ती भविस्सति।
पदेसरज्जं विपुलं, गणनातो असङ्खियं॥
३१९.
‘‘‘कप्पसतसहस्सम्हि, ओक्काककुलसम्भवो।
गोतमो नाम गोत्तेन, सत्था लोके भविस्सति॥
३२०.
‘‘‘उपपज्जति यं योनिं, देवत्तं अथ मानुसं।
अनूनभोगो हुत्वान, मनुस्सत्तं गमिस्सति॥
३२१.
‘‘‘अज्झायको भवित्वान, तिण्णं वेदान पारगू।
उत्तमत्थं गवेसन्तो, चरिस्सति महिं इमं॥
३२२.
‘‘‘सो पच्छा पब्बजित्वान, सुक्कमूलेन चोदितो।
गोतमस्स भगवतो, सासनेभिरमिस्सति॥
३२३.
‘‘‘आराधयित्वान सम्बुद्धं, गोतमं सक्यपुङ्गवं।
किलेसे झापयित्वान, अरहायं भविस्सति’॥
३२४.
‘‘विपिने ब्यग्घराजाव, मिगराजाव केसरी।
अभीतो विहरामज्ज, सक्यपुत्तस्स सासने॥
३२५.
‘‘देवलोके
निब्बत्तिं मे न पस्सामि, उपट्ठानस्सिदं फलं॥
३२६.
‘‘विवेकमनुयुत्तोम्हि
नागोव बन्धनं छेत्वा, विहरामि अनासवो॥
३२७.
‘‘किलेसा
३२८.
‘‘स्वागतं वत मे आसि…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं॥
३२९.
‘‘पटिसम्भिदा चतस्सो…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं’’॥
इत्थं सुदं आयस्मा जतुकण्णित्थेरो इमा गाथायो अभासित्थाति।
जतुकण्णित्थेरस्सापदानं नवमं।
१०. उदेनत्थेरअपदानं
३३०.
‘‘हिमवन्तस्साविदूरे
अस्समो सुकतो मय्हं, पण्णसाला सुमापिता॥
३३१.
‘‘नदियो सन्दरे तत्थ, सुपतित्था मनोरमा।
अच्छोदका सीतजला, सन्दरे नदियो सदा॥
३३२.
‘‘पाठीना
सोभेन्ता नदियो एते, वसन्ति नदिया सदा॥
३३३.
‘‘अम्बजम्बूहि सञ्छन्ना, करेरितिलका तथा।
उद्दालका पाटलियो, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३३४.
‘‘अङ्कोलका बिम्बिजाला, मायाकारी च पुप्फिता।
गन्धेन उपवायन्ता, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३३५.
‘‘अतिमुत्ता सत्तलिका, नागा साला च पुप्फिता।
दिब्बगन्धं सम्पवन्ता, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३३६.
‘‘कोसम्बा सळला नीपा, अट्ठङ्गापि च पुप्फिता
दिब्बगन्धं सम्पवन्ता, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३३७.
‘‘हरीतका आमलका, अम्बजम्बुविभीतका।
कोला भल्लातका बिल्ला, फलानि बहु अस्समे॥
३३८.
‘‘कलम्बा
दिब्बगन्धं
३३९.
‘‘असोकपिण्डिवारी
दिब्बगन्धं सम्पवन्ता, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३४०.
‘‘पुन्नागा गिरिपुन्नागा, तिमिरा तत्थ पुप्फिता।
दिब्बगन्धं सम्पवन्ता, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३४१.
‘‘निग्गुण्डी सिरिनिग्गुण्डी, चम्परुक्खेत्थ पुप्फिता।
दिब्बगन्धं सम्पवन्ता, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३४२.
‘‘अविदूरे
मन्दालकेहि सञ्छन्ना, पदुमुप्पलकेहि च॥
३४३.
‘‘अच्छोदका
अच्छा फलिकसमाना, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३४४.
‘‘पदुमा पुप्फरे तत्थ, पुण्डरीका च उप्पला।
मन्दालकेहि सञ्छन्ना, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३४५.
‘‘पाठीना पावुसा मच्छा, बलजा मुञ्जरोहिता।
विचरन्ताव ते तत्थ, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३४६.
‘‘कुम्भीला सुसुमारा च, कच्छपा च गहा बहू।
ओगहा अजगरा च, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३४७.
‘‘पारेवता रविहंसा, चक्कवाका नदीचरा।
दिन्दिभा साळिका चेत्थ, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३४८.
‘‘नयिता अम्बगन्धी च, केतका तत्थ पुप्फिता।
दिब्बगन्धं सम्पवन्ता, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३४९.
‘‘सीहा ब्यग्घा च दीपी च, अच्छकोकतरच्छका।
अनुसञ्चरन्ता पवने, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३५०.
‘‘जटाभारेन भरिता, अजिनुत्तरवासना।
अनुसञ्चरन्ता पवने, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३५१.
‘‘अजिनानिधरा
अप्पाहाराव ते सब्बे, सोभेन्ति मम अस्समं॥
३५२.
‘‘खारिभारं
मूलफलानि भुञ्जन्ता, वसन्ति अस्समे तदा॥
३५३.
‘‘न
सब्बेसं आनुभावेन, सयमेवाहरीयति॥
३५४.
‘‘चुल्लासीतिसहस्सानि, इसयेत्थ समागता।
सब्बेव झायिनो एते, उत्तमत्थगवेसका॥
३५५.
‘‘तपस्सिनो ब्रह्मचारी, चोदेन्ता अप्पनाव ते।
अम्बरावचरा सब्बे, वसन्ति अस्समे तदा॥
३५६.
‘‘पञ्चाहं सन्निपतन्ति, एकग्गा सन्तवुत्तिनो।
अञ्ञोञ्ञं अभिवादेत्वा, पक्कमन्ति दिसामुखा॥
३५७.
‘‘पदुमुत्तरो नाम जिनो, सब्बधम्मान पारगू।
तमन्धकारं विधमं, उप्पज्जि तावदे जिनो॥
३५८.
‘‘मम
सो मे संसित्थ सम्बुद्धं, जलजुत्तमनायकं॥
३५९.
‘‘एस बुद्धो समुप्पन्नो, पदुमुत्तरो महामुनि।
खिप्पं गन्त्वान सम्बुद्धं, पयिरूपास मारिस॥
३६०.
‘‘यक्खस्स वचनं सुत्वा, विप्पसन्नेन चेतसा।
अस्समं संसामेत्वान, निक्खमिं विपिना तदा॥
३६१.
‘‘चेळेव डय्हमानम्हि, निक्खमित्वान अस्समा।
एकरत्तिं निवासेत्वा
३६२.
‘‘पदुमुत्तरो
चतुसच्चं पकासेन्तो, देसेसि अमतं पदं॥
३६३.
‘‘सुफुल्लं पदुमं गय्ह, उपगन्त्वा महेसिनो।
पसन्नचित्तो सुमनो, बुद्धस्स अभिरोपयिं॥
३६४.
‘‘पूजयित्वान
एकंसं अजिनं कत्वा, सन्थविं लोकनायकं॥
३६५.
‘‘येन ञाणेन सम्बुद्धो, वसतीह अनासवो।
तं ञाणं कित्तयिस्सामि, सुणाथ मम भासतो॥
३६६.
‘‘‘संसारसोतं छिन्दित्वा, तारेसि सब्बपाणिनं।
तव धम्मं सुणित्वान, तण्हासोतं तरन्ति ते॥
३६७.
‘‘‘तुवं
परायणो पतिट्ठा च, दीपो च द्विपदुत्तम
३६८.
‘‘‘यावता गणिनो लोके, सत्थवाहा पवुच्चरे।
तुवं अग्गोसि सब्बञ्ञु, तव अन्तोगधाव ते॥
३६९.
‘‘‘तव ञाणेन सब्बञ्ञु, तारेसि जनतं बहुं।
तव दस्सनमागम्म, दुक्खस्सन्तं करिस्सरे॥
३७०.
‘‘‘ये केचिमे गन्धजाता, लोके वायन्ति चक्खुम।
तव गन्धसमो नत्थि, पुञ्ञक्खेत्ते महामुने’॥
३७१.
‘‘‘तिरच्छानयोनिं निरयं, परिमोचेसि
असङ्खतं पदं सन्तं, देसेसि
३७२.
‘‘पदुमुत्तरो
भिक्खुसङ्घे निसीदित्वा, इमा गाथा अभासथ॥
३७३.
‘‘‘यो
तमहं कित्तयिस्सामि, सुणाथ मम भासतो॥
३७४.
‘‘‘तिंसकप्पसहस्सानि, देवलोके रमिस्सति।
सहस्सक्खत्तुं राजा च, चक्कवत्ती भविस्सति’॥
३७५.
‘‘सुलद्धलाभं लद्धोम्हि, तोसयित्वान सुब्बतं।
सब्बासवे परिञ्ञाय, विहरामि अनासवो॥
३७६.
‘‘किलेसा झापिता मय्हं…पे॰… विहरामि अनासवो॥
३७७.
‘‘स्वागतं वत मे आसि…पे॰… कतं बुद्धस्स सासनं॥
३७८.
‘‘पटिसम्भिदा
इत्थं सुदं आयस्मा उदेनो थेरो इमा गाथायो अभासित्थाति।
उदेनत्थेरस्सापदानं दसमं।
मेत्तेय्यवग्गो एकचत्तालीसमो।
तस्सुद्दानं –
मेत्तेय्यो पुण्णको थेरो, मेत्तगू धोतकोपि च।
उपसिवो
तोदेय्यो जतुकण्णी च, उदेनो च महायसो।
तीणि गाथासतानेत्थ, असीति तीणि चुत्तरिं॥