१४. पकिण्णकनिपातो
४८४. सालिकेदारजातकं (१)
१.
सम्पन्नं
पटिवेदेमि ते ब्रह्मे, न ने
२.
एको च तत्थ सकुणो, यो नेसं
भुत्वा सालिं यथाकामं, तुण्डेनादाय गच्छति॥
३.
ओड्डेन्तु
जीवञ्च नं गहेत्वान, आनयेहि
४.
एते भुत्वा पिवित्वा च
एको बद्धोस्मि पासेन, किं पापं पकतं मया॥
५.
उदरं नून अञ्ञेसं, सुव अच्चोदरं तव।
भुत्वा सालिं यथाकामं, तुण्डेनादाय गच्छसि॥
६.
कोट्ठं नु तत्थ पूरेसि, सुव वेरं नु ते मया।
पुट्ठो मे सम्म अक्खाहि, कुहिं सालिं निदाहसि
७.
न मे वेरं तया सद्धिं, कोट्ठो मय्हं न विज्जति।
इणं मुञ्चामिणं दम्मि, सम्पत्तो कोटसिम्बलिं।
निधिम्पि तत्थ निदहामि, एवं जानाहि कोसिय॥
८.
कीदिसं ते इणदानं, इणमोक्खो च कीदिसो।
निधिनिधानमक्खाहि
९.
अजातपक्खा तरुणा, पुत्तका मय्ह कोसिय।
ते मं भता भरिस्सन्ति, तस्मा तेसं इणं ददे॥
१०.
माता पिता च मे वुद्धा, जिण्णका गतयोब्बना।
तेसं तुण्डेन हातून, मुञ्चे पुब्बकतं
११.
अञ्ञेपि
तेसं पुञ्ञत्थिको दम्मि, तं निधिं आहु पण्डिता॥
१२.
ईदिसं
निधिनिधानमक्खामि
१३.
भद्दको वतयं पक्खी, दिजो परमधम्मिको।
एकच्चेसु मनुस्सेसु, अयं धम्मो न विज्जति॥
१४.
भुञ्ज सालिं यथाकामं, सह सब्बेहि ञातिभि।
पुनापि सुव पस्सेमु, पियं मे तव दस्सनं॥
१५.
भुत्तञ्च पीतञ्च तवस्समम्हि
निक्खित्तदण्डेसु ददाहि दानं, जिण्णे च मातापितरो भरस्सु॥
१६.
लक्खी वत मे उदपादि अज्ज, यो अद्दसासिं पवरं
सुवस्स सुत्वान सुभासितानि, काहामि
१७.
सो कोसियो अत्तमनो उदग्गो, अन्नञ्च पानञ्चभिसङ्खरित्वा
अन्नेन पानेन पसन्नचित्तो, सन्तप्पयि समणब्राह्मणे चाति॥
सालिकेदारजातकं
४८५. चन्दकिन्नरीजातकं (२)
१८.
उपनीयतिदं मञ्ञे, चन्दे
अज्ज जहामि जीवितं, पाणा
१९.
ओसीदि
तव चन्दिया सोचन्तिया, न नं अञ्ञेहि सोकेहि॥
२०.
तिणमिव वनमिव मिलायामि
तव चन्दिया सोचन्तिया, न नं अञ्ञेहि सोकेहि॥
२१.
वस्समिव सरे पादे
तव चन्दिया सोचन्तिया, न नं अञ्ञेहि सोकेहि॥
२२.
पापो खोसि
विज्झसि वनमूलस्मिं, सोयं विद्धो छमा सेति॥
२३.
इमं मय्हं हदयसोकं, पटिमुञ्चतु राजपुत्त तव माता।
यो मय्हं हदयसोको, किम्पुरिसं अवेक्खमानाय॥
२४.
इमं मय्हं हदयसोकं, पटिमुञ्चतु राजपुत्त तव जाया।
यो
२५.
मा
यो किम्पुरिसं अवधि, अदूसकं मय्ह कामा हि
२६.
मा च पुत्तं मा च पतिं, अद्दक्खि राजपुत्त तव जाया।
यो किम्पुरिसं अवधि, अदूसकं मय्ह कामा हि॥
२७.
मा त्वं चन्दे रोदि, मा सोचि वनतिमिरमत्तक्खि।
मम त्वं हेहिसि भरिया, राजकुले पूजिता नारीभि
२८.
अपि नूनहं मरिस्सं, नाहं
यो किम्पुरिसं अवधि, अदूसकं मय्ह कामा हि॥
२९.
अपि भीरुके अपि जीवितुकामिके, किम्पुरिसि गच्छ हिमवन्तं।
तालीसतगरभोजना, अञ्ञे
३०.
ते
तत्थेव
३१.
ते पण्णसन्थता रमणीया, वाळमिगेहि अनुचिण्णा।
तत्थेव तं अपस्सन्ती, किम्पुरिस कथं अहं कस्सं
३२.
ते
तत्थेव तं अपस्सन्ती, किम्पुरिस कथं अहं कस्सं॥
३३.
अच्छा सवन्ति गिरिवन
तत्थेव तं अपस्सन्ती, किम्पुरिस कथं अहं कस्सं॥
३४.
नीलानि हिमवतो पब्बतस्स, कूटानि दस्सनीयानि
तत्थेव तं अपस्सन्ती, किम्पुरिस कथं अहं कस्सं॥
३५.
पीतानि हिमवतो पब्बतस्स, कूटानि दस्सनीयानि।
तत्थेव तं अपस्सन्ती, किम्पुरिस कथं अहं कस्सं॥
३६.
तम्बानि हिमवतो पब्बतस्स, कूटानि दस्सनीयानि।
तत्थेव तं अपस्सन्ती, किम्पुरिस कथं अहं कस्सं॥
३७.
तुङ्गानि हिमवतो पब्बतस्स, कूटानि दस्सनीयानि।
तत्थेव तं अपस्सन्ती, किम्पुरिस कथं अहं कस्सं॥
३८.
सेतानि हिमवतो पब्बतस्स, कूटानि दस्सनीयानि।
तत्थेव तं अपस्सन्ती, किम्पुरिस कथं अहं कस्सं॥
३९.
चित्रानि हिमवतो पब्बतस्स, कूटानि दस्सनीयानि।
तत्थेव तं अपस्सन्ती, किम्पुरिस कथं अहं कस्सं॥
४०.
यक्खगणसेविते
तत्थेव तं अपस्सन्ती, किम्पुरिस कथं अहं कस्सं॥
४१.
किम्पुरिससेविते गन्धमादने, ओसधेभि सञ्छन्ने।
तत्थेव
४२.
वन्दे
अमतेन अभिसिञ्चि, समागतास्मि पियतमेन॥
४३.
विचराम दानि गिरिवन
नानादुमवसनायो
चन्दकिन्नरीजातकं
४८६. महाउक्कुसजातकं (३)
४४.
उक्का चिलाचा
मित्तं सहायञ्च वदेहि सेनक, आचिक्ख ञातिब्यसनं दिजानं॥
४५.
दिजो दिजानं पवरोसि पक्खिम
पजा ममं खादितुं पत्थयन्ति, लुद्दा चिलाचा
४६.
मित्तं सहायञ्च करोन्ति पण्डिता, काले अकाले सुखमेसमाना
करोमि ते सेनक एतमत्थं, अरियो
४७.
यं होति किच्चं अनुकम्पकेन, अरियस्स अरियेन कतं तयीदं
अत्तानुरक्खी भव मा अदय्हि
४८.
तवेव
करोन्ति हेके
४९.
सुदुक्करं कम्ममकासि
अत्थाय कुररो पुत्ते, अड्ढरत्ते अनागते॥
५०.
चुतापि हेके
पुत्ता ममट्टा गतिमागतोस्मि, अत्थं चरेथो
५१.
धनेन धञ्ञेन च अत्तना च, मित्तं सहायञ्च करोन्ति पण्डिता।
करोमि ते सेनक एतमत्थं, अरियो हि अरियस्स करोति किच्चं॥
५२.
अप्पोस्सुक्को तात तुवं निसीद, पुत्तो
अहं चरिस्सामि तवेतमत्थं, सेनस्स पुत्ते परितायमानो॥
५३.
अद्धा
अप्पेव मं दिस्वान पवड्ढकायं, सेनस्स पुत्ता न विहेठयेय्युं॥
५४.
पसू मनुस्सा मिगवीरसेट्ठ
पुत्ता ममट्टा गतिमागतोस्मि, त्वं नोसि राजा भव मे सुखाय॥
५५.
करोमि
कथञ्हि विञ्ञू पहु सम्पजानो, न वायमे अत्तजनस्स गुत्तिया॥
५६.
मित्तञ्च कयिराथ सुहदयञ्च
निवत्थकोचोव
५७.
सकमित्तस्स कम्मेन, सहायस्सापलायिनो।
कूजन्तमुपकूजन्ति
५८.
मित्तं सहायं अधिगम्म पण्डितो, सो भुञ्जती पुत्त पसुं धनं वा।
अहञ्च पुत्ता च पती च मय्हं, मित्तानुकम्पाय समङ्गिभूता॥
५९.
राजवता सूरवता च अत्थो, सम्पन्नसखिस्स भवन्ति हेते।
सो मित्तवा यसवा उग्गतत्तो, अस्मिंधलोके
६०.
करणीयानि मित्तानि, दलिद्देनापि सेनक।
पस्स मित्तानुकम्पाय, समग्गम्हा सञातके
६१.
सूरेन बलवन्तेन, यो मित्ते
एवं सो सुखितो होति, यथाहं त्वञ्च सेनकाति॥
महाउक्कुसजातकं ततियं।
४८७. उद्दालकजातकं (४)
६२.
खराजिना
कच्चिन्नु ते मानुसके पयोगे, इदं विदू परिमुत्ता अपाया॥
६३.
पापानि
सहस्सवेदोपि न तं पटिच्च, दुक्खा पमुच्चे
६४.
सहस्सवेदोपि न तं पटिच्च, दुक्खा पमुच्चे चरणं अपत्वा।
मञ्ञामि वेदा अफला भवन्ति, ससंयमं चरणञ्ञेव सच्चं॥
६५.
न हेव वेदा अफला भवन्ति, ससंयमं चरणञ्ञेव सच्चं।
कित्तिञ्हि
६६.
भच्चा
उद्दालको अहं भोतो
६७.
कथं भो ब्राह्मणो होति, कथं भवति केवली।
कथञ्च परिनिब्बानं, धम्मट्ठो किन्ति वुच्चति॥
६८.
निरंकत्वा
एवंकरो ब्राह्मणो होति खेमी, धम्मे ठितं तेन अमापयिंसु॥
६९.
न
न खन्ती नापि सोरच्चं, नापि सो परिनिब्बुतो॥
७०.
कथं सो
कथञ्च परिनिब्बानं, धम्मट्ठो किन्ति वुच्चति॥
७१.
अखेत्तबन्धू अममो निरासो, निल्लोभपापो भवलोभखीणो।
एवंकरो ब्राह्मणो होति खेमी, धम्मे ठितं तेन अमापयिंसु॥
७२.
खत्तिया ब्राह्मणा वेस्सा, सुद्दा चण्डालपुक्कुसा।
सब्बेव सोरता दन्ता, सब्बेव परिनिब्बुता।
सब्बेसं सीतिभूतानं, अत्थि सेय्योथ
७३.
खत्तिया ब्राह्मणा वेस्सा, सुद्दा चण्डालपुक्कुसा।
सब्बेव सोरता दन्ता, सब्बेव परिनिब्बुता।
सब्बेसं सीतिभूतानं, नत्थि सेय्योथ पापियो॥
७४.
खत्तिया ब्राह्मणा वेस्सा, सुद्दा चण्डालपुक्कुसा।
सब्बेव सोरता दन्ता, सब्बेव परिनिब्बुता॥
७५.
सब्बेसं सीतिभूतानं, नत्थि सेय्योथ पापियो।
पनत्थं
७६.
नानारत्तेहि वत्थेहि, विमानं भवति छादितं।
न तेसं छाया वत्थानं, सो रागो अनुपज्जथ॥
७७.
एवमेव
ते सजातिं पमुञ्चन्ति
उद्दालकजातकं चतुत्थं।
४८८. भिसजातकं (५)
७८.
अस्सं
पुत्तेहि दारेहि समङ्गि होतु, भिसानि ते ब्राह्मण यो अहासि॥
७९.
मालञ्च सो कासिकचन्दनञ्च, धारेतु पुत्तस्स बहू भवन्तु।
कामेसु तिब्बं कुरुतं अपेक्खं, भिसानि ते ब्राह्मण यो अहासि॥
८०.
पहूतधञ्ञो कसिमा यसस्सी, पुत्ते गिही धनिमा सब्बकामे।
वयं अपस्सं घरमावसातु, भिसानि ते ब्राह्मण यो अहासि॥
८१.
सो खत्तियो होतु पसय्हकारी, राजाभिराजा
स
८२.
सो ब्राह्मणो होतु अवीतरागो, मुहुत्तनक्खत्तपथेसु युत्तो।
पूजेतु नं रट्ठपती यसस्सी, भिसानि ते ब्राह्मण यो अहासि॥
८३.
अज्झायकं
पूजेन्तु नं जानपदा समेच्च, भिसानि ते ब्राह्मण यो अहासि॥
८४.
चतुस्सदं गामवरं समिद्धं, दिन्नञ्हि सो भुञ्जतु वासवेन।
अवीतरागो मरणं उपेतु, भिसानि ते ब्राह्मण यो अहासि॥
८५.
सो गामणी होतु सहायमज्झे, नच्चेहि गीतेहि पमोदमानो।
सो राजतो ब्यसन मालत्थ
८६.
यं एकराजा पथविं विजेत्वा, इत्थीसहस्सान
सीमन्तिनीनं
८७.
इसीनञ्हि सा सब्बसमागतानं, भुञ्जेय्य सादुं अविकम्पमाना।
चरातु लाभेन विकत्थमाना, भिसानि ते ब्राह्मण या अहासि॥
८८.
आवासिको होतु महाविहारे, नवकम्मिको होतु गजङ्गलायं
आलोकसन्धिं दिवसं
८९.
सो
तुत्तेहि सो हञ्ञतु पाचनेहि, भिसानि ते ब्राह्मण यो अहासि॥
९०.
अलक्कमाली तिपुकण्णविद्धो, लट्ठीहतो सप्पमुखं उपेतु।
सकच्छबन्धो
९१.
यो वे अनट्ठंव
अगारमज्झे मरणं उपेतु, यो वा भोन्तो सङ्कति कञ्चिदेव
९२.
यदेसमाना
पियं मनुञ्ञं चिध जीवलोके, कस्मा इसयो नप्पसंसन्ति कामे॥
९३.
कामेसु वे हञ्ञरे बज्झरे च, कामेसु दुक्खञ्च भयञ्च जातं।
कामेसु भूताधिपती पमत्ता, पापानि कम्मानि करोन्ति मोहा॥
९४.
ते पापधम्मा पसवेत्व पापं, कायस्स भेदा निरयं वजन्ति।
आदीनवं कामगुणेसु दिस्वा, तस्मा इसयो नप्पसंसन्ति कामे॥
९५.
वीमंसमानो इसिनो भिसानि, तीरे गहेत्वान थले निधेसिं।
सुद्धा अपापा इसयो वसन्ति, एतानि ते ब्रह्मचारी भिसानि॥
९६.
न
किस्मिं वुपत्थम्भ सहस्सनेत्त, इसीहि त्वं कीळसि देवराज॥
९७.
आचरियो मेसि पिता च मय्हं, एसा पतिट्ठा खलितस्स ब्रह्मे।
एकापराधं खम भूरिपञ्ञ, न पण्डिता कोधबला भवन्ति॥
९८.
सुवासितं इसिनं एकरत्तं, यं वासवं भूतपतिद्दसाम।
सब्बेव भोन्तो सुमना भवन्तु, यं ब्राह्मणो पच्चुपादी भिसानि॥
९९.
अहञ्च सारिपुत्तो च, मोग्गल्लानो च कस्सपो।
अनुरुद्धो पुण्णो आनन्दो, तदासुं सत्त भातरो॥
१००.
भगिनी उप्पलवण्णा च, दासी खुज्जुत्तरा तदा।
चित्तो गहपति दासो, यक्खो सातागिरो तदा॥
१०१.
पालिलेय्यो
काळुदायी तदा सक्को, एवं धारेथ जातकन्ति॥
भिसजातकं पञ्चमं।
४८९. सुरुचिजातकं (६)
१०२.
महेसी
दस वस्ससहस्सानि, यं मं सुरुचिमानयि॥
१०३.
साहं ब्राह्मण राजानं, वेदेहं मिथिलग्गहं।
नाभिजानामि कायेन, वाचाय उद चेतसा।
सुरुचिं अतिमञ्ञित्थ
१०४.
एतेन
मुसा मे भणमानाय, मुद्धा फलतु सत्तधा॥
१०५.
भत्तु
ते मं ब्रह्मे विनेतारो, याव अट्ठंसु जीवितं॥
१०६.
साहं अहिंसारतिनी, कामसा
सक्कच्चं ते उपट्ठासिं, रत्तिन्दिवमतन्दिता॥
१०७.
एतेन सच्चवज्जेन, पुत्तो उप्पज्जतं इसे।
मुसा मे भणमानाय, मुद्धा फलतु सत्तधा॥
१०८.
सोळसित्थिसहस्सानि, सहभरियानि ब्राह्मण।
तासु इस्सा वा कोधो वा, नाहु मय्हं कुदाचनं॥
१०९.
हितेन तासं नन्दामि, न च मे काचि अप्पिया।
अत्तानंवानुकम्पामि, सदा सब्बा सपत्तियो॥
११०.
एतेन सच्चवज्जेन, पुत्तो उप्पज्जतं इसे।
मुसा मे भणमानाय, मुद्धा फलतु सत्तधा॥
१११.
दासे
पेसेमि
११२.
एतेन सच्चवज्जेन, पुत्तो उप्पज्जतं इसे।
मुसा मे भणमानाय, मुद्धा फलतु सत्तधा॥
११३.
समणे ब्राह्मणे चापि, अञ्ञे चापि वनिब्बके।
तप्पेमि अन्नपानेन, सदा पयतपाणिनी॥
११४.
एतेन सच्चवज्जेन, पुत्तो उप्पज्जतं इसे।
मुसा मे भणमानाय, मुद्धा फलतु सत्तधा॥
११५.
चातुद्दसिं पञ्चद्दसिं
पाटिहारियपक्खञ्च, अट्ठङ्गसुसमागतं
उपोसथं उपवसामि
११६.
एतेन
मुसा मे भणमानाय, मुद्धा फलतु सत्तधा॥
११७.
सब्बेव ते धम्मगुणा, राजपुत्ति यसस्सिनि।
संविज्जन्ति तयि भद्दे, ये त्वं कित्तेसि अत्तनि॥
११८.
खत्तियो जातिसम्पन्नो, अभिजातो यसस्सिमा।
धम्मराजा विदेहानं, पुत्तो उप्पज्जते तव
११९.
दुम्मी
मनुञ्ञं भाससे वाचं, यं मय्हं हदयङ्गमं॥
१२०.
देवतानुसि
को वासि त्वं अनुप्पत्तो, अत्तानं मे पवेदय॥
१२१.
यं देवसङ्घा वन्दन्ति, सुधम्मायं समागता।
सोहं सक्को सहस्सक्खो, आगतोस्मि तवन्तिके॥
१२२.
इत्थियो
मेधाविनी सीलवती, सस्सुदेवा पतिब्बता॥
१२३.
तादिसाय सुमेधाय, सुचिकम्माय नारिया।
देवा दस्सनमायन्ति, मानुसिया अमानुसा॥
१२४.
त्वञ्च भद्दे सुचिण्णेन, पुब्बे सुचरितेन च।
इध राजकुले जाता, सब्बकामसमिद्धिनी॥
१२५.
अयञ्च ते राजपुत्ति, उभयत्थ कटग्गहो।
देवलोकूपपत्ती च, कित्ती च इध जीविते॥
१२६.
चिरं सुमेधे सुखिनी, धम्ममत्तनि पालय।
एसाहं तिदिवं यामि, पियं मे तव दस्सनन्ति॥
सुरुचिजातकं छट्ठं।
४९०. पञ्चुपोसथिकजातकं (७)
१२७.
अप्पोस्सुक्को
खुदं
१२८.
अहं पुरे गिद्धिगतो कपोतिया, अस्मिं पदेसस्मिमुभो रमाम।
अथग्गही साकुणिको कपोतिं, अकामको ताय विना अहोसिं॥
१२९.
नानाभवा विप्पयोगेन तस्सा, मनोमयं वेदन वेदयामि
तस्मा अहंपोसथं पालयामि, रागो ममं मा पुनरागमासि॥
१३०.
अनुज्जुगामी उरगा दुजिव्ह
खुदं पिपासं अधिवासयन्तो, कस्मा
१३१.
उसभो अहू बलवा गामिकस्स, चलक्ककू वण्णबलूपपन्नो।
सो मं अक्कमि तं कुपितो अडंसि, दुक्खाभितुण्णो मरणं उपागा
१३२.
ततो
तस्मा अहंपोसथं पालयामि, कोधो
१३३.
मतान
खुदं पिपासं अधिवासयन्तो, कस्मा भवंपोसथिको सिङ्गाल
१३४.
पविसि
उण्हो च वातो तिखिणा च रस्मियो, ते सोसयुं तस्स करीसमग्गं॥
१३५.
किसो च पण्डू च अहं भदन्ते, न मे अहू निक्खमनाय मग्गो।
महा च मेघो सहसा पवस्सि, सो तेमयी तस्स करीसमग्गं॥
१३६.
ततो अहं निक्खमिसं भदन्ते, चन्दो यथा राहुमुखा पमुत्तो।
तस्मा अहंपोसथं पालयामि, लोभो ममं मा पुनरागमासि॥
१३७.
वम्मीकथूपस्मिं किपिल्लिकानि, निप्पोथयन्तो तुवं पुरे चरासि।
खुदं पिपासं अधिवासयन्तो, कस्मा
१३८.
सकं निकेतं अतिहीळयानो
ततो जना निक्खमित्वान गामा, कोदण्डकेन परिपोथयिंसु मं॥
१३९.
सो
तस्मा अहंपोसथं पालयामि, अत्रिच्छता मा पुनरागमासि॥
१४०.
यं नो अपुच्छित्थ तुवं भदन्ते, सब्बेव ब्याकरिम्ह यथा पजानं।
मयम्पि पुच्छाम तुवं भदन्ते, कस्मा भवंपोसथिको नु ब्रह्मे॥
१४१.
अनूपलित्तो मम अस्समम्हि, पच्चेकबुद्धो मुहुत्तं निसीदि।
सो मं अवेदी गतिमागतिञ्च, नामञ्च गोत्तं चरणञ्च सब्बं॥
१४२.
एवम्पहं वन्दि न
तस्मा अहंपोसथं पालयामि, मानो
पञ्चुपोसथिकजातकं सत्तमं।
४९१. महामोरजातकं (८)
१४३.
सचे हि त्याहं धनहेतु गाहितो, मा मं वधी जीवगाहं गहेत्वा।
रञ्ञो च
१४४.
न मे अयं तुय्ह वधाय अज्ज, समाहितो चापधुरे
पासञ्च त्याहं अधिपातयिस्सं, यथासुखं गच्छतु मोरराजा॥
१४५.
यं
अथ किस्स मं पासवसूपनीतं, पमुत्तवे
१४६ .
पाणातिपाता विरतो नुसज्ज, अभयं नु ते सब्बभूतेसु दिन्नं।
यं मं तुवं पासवसूपनीतं, पमुत्तवे इच्छसि बन्धनस्मा॥
१४७.
पाणातिपाता विरतस्स ब्रूहि, अभयञ्च यो सब्बभूतेसु देति।
पुच्छामि तं मोरराजेतमत्थं, इतो चुतो किं लभते सुखं सो॥
१४८.
पाणातिपाता विरतस्स ब्रूमि, अभयञ्च यो सब्बभूतेसु देति।
दिट्ठेव धम्मे लभते पसंसं, सग्गञ्च सो याति सरीरभेदा॥
१४९.
न सन्ति देवा इति आहु
तथा फलं सुकतदुक्कटानं, दत्तुपञ्ञत्तञ्च वदन्ति दानं।
तेसं वचो अरहतं सद्दहानो, तस्मा अहं सकुणे बाधयामि॥
१५०.
चन्दो च सुरियो च उभो सुदस्सना, गच्छन्ति ओभासयमन्तलिक्खे।
इमस्स लोकस्स परस्स वा ते, कथं नु ते आहु मनुस्सलोके॥
१५१.
चन्दो
परस्स लोकस्स न ते इमस्स, देवाति ते आहु मनुस्सलोके॥
१५२.
एत्थेव ते नीहता हीनवादा, अहेतुका ये न वदन्ति कम्मं।
तथा फलं सुकतदुक्कटानं, दत्तुपञ्ञत्तं ये च वदन्ति दानं॥
१५३.
अद्धा हि सच्चं वचनं तवेदं
तथा फलं सुकतदुक्कटानं, दत्तुपञ्ञत्तञ्च कथं भवेय्य॥
१५४.
कथंकरो किन्तिकरो किमाचरं, किं सेवमानो केन तपोगुणेन।
अक्खाहि
१५५.
ये केचि अत्थि समणा पथब्या, कासायवत्था अनगारिया ते।
पातोव पिण्डाय चरन्ति काले, विकालचरिया विरता हि सन्तो॥
१५६.
ते तत्थ कालेनुपसङ्कमित्वा, पुच्छाहि
ते ते पवक्खन्ति यथापजानं, इमस्स लोकस्स परस्स चत्थं॥
१५७.
तचंव जिण्णं उरगो पुराणं, पण्डूपलासं हरितो दुमोव।
एसप्पहीनो मम लुद्दभावो, जहामहं लुद्दकभावमज्ज॥
१५८.
ये
तेसम्पहं
१५९.
लुद्दो
बन्धित्वा
महामोरजातकं अट्ठमं।
४९२. तच्छसूकरजातकं (९)
१६०.
यदेसमाना विचरिम्ह, पब्बतानि वनानि च।
अन्वेसं
१६१.
बहुञ्चिदं मूलफलं, भक्खो चायं अनप्पको।
रम्मा चिमा गिरीनज्जो
१६२.
इधेवाहं वसिस्सामि, सह सब्बेहि ञातिभि।
अप्पोस्सुक्को निरासङ्की, असोको अकुतोभयो॥
१६३.
अञ्ञम्पि
सो तच्छ सूकरे हन्ति, इधागन्त्वा वरं वरं॥
१६४.
को नुम्हाकं
दुप्पधंसे
१६५.
उद्धग्गराजी मिगराजा, बली दाठावुधो मिगो।
सो तच्छ सूकरे हन्ति, इधागन्त्वा वरं वरं॥
१६६.
न नो दाठा न विज्जन्ति
सब्बे समग्गा हुत्वान, वसं काहाम एककं॥
१६७.
हदयङ्गमं
योपि युद्धे पलायेय्य, तम्पि पच्छा हनामसे॥
१६८.
पाणातिपाता विरतो नु अज्ज, अभयं नु ते सब्बभूतेसु दिन्नं।
दाठा नु ते मिगवधाय
१६९.
न
ञाती च दिस्वान सामग्गी एकतो, तस्मा च झायामि वनम्हि एकको॥
१७०.
इमस्सुदं यन्ति दिसोदिसं पुरे, भयट्टिता लेणगवेसिनो पुथु।
ते दानि सङ्गम्म वसन्ति एकतो, यत्थट्ठिता दुप्पसहज्ज ते मया॥
१७१.
परिणायकसम्पन्ना, सहिता एकवादिनो।
ते मं समग्गा हिंसेय्युं, तस्मा नेसं न पत्थये
१७२.
एकोव
एकोव ब्यग्घो मिगसङ्घपत्तो, वरं वरं हन्ति बलञ्हि तादिसं॥
१७३.
न हेव इन्दो न सेनो, नपि ब्यग्घो मिगाधिपो।
समग्गे सहिते ञाती, न ब्यग्घे
१७४.
कुम्भीलका सकुणका, सङ्घिनो गणचारिनो।
सम्मोदमाना एकज्झं, उप्पतन्ति डयन्ति च॥
१७५.
तेसञ्च डयमानानं, एकेत्थ अपसक्कति
तञ्च सेनो निताळेति, वेय्यग्घियेव सा गति॥
१७६.
उस्साहितो
दाठी दाठीसु पक्खन्दि, मञ्ञमानो यथा पुरे॥
१७७.
साधु सम्बहुला ञाती, अपि रुक्खा अरञ्ञजा।
सूकरेहि समग्गेहि, ब्यग्घो एकायने हतो॥
१७८.
ब्राह्मणञ्चेव ब्यग्घञ्च, उभो हन्त्वान सूकरा॥
आनन्दिनो पमुदिता, महानादं पनादिसुं॥
१७९.
ते सु उदुम्बरमूलस्मिं, सूकरा सुसमागता।
तच्छकं अभिसिञ्चिंसु, ‘‘त्वं नो राजासि इस्सरो’’ति॥
तच्छसूकरजातकं नवमं।
४९३. महावाणिजजातकं (१०)
१८०.
वाणिजा समितिं कत्वा, नानारट्ठतो आगता।
धनाहरा पक्कमिंसु, एकं कत्वान गामणिं॥
१८१.
ते तं कन्तारमागम्म, अप्पभक्खं अनोदकं।
महानिग्रोधमद्दक्खुं, सीतच्छायं मनोरमं॥
१८२.
ते च तत्थ निसीदित्वा, तस्स रुक्खस्स छायया
वाणिजा समचिन्तेसुं, बाला मोहेन पारुता॥
१८३.
अल्लायते
इङ्घस्स पुरिमं साखं, मयं छिन्दाम वाणिजा॥
१८४.
सा च छिन्नाव पग्घरि, अच्छं वारिं अनाविलं।
ते
१८५.
दुतियं
इङ्घस्स दक्खिणं साखं, मयं छिन्दाम वाणिजा॥
१८६.
सा च छिन्नाव पग्घरि, सालिमंसोदनं बहुं।
अप्पोदवण्णे कुम्मासे, सिङ्गिं विदलसूपियो
१८७.
ते
ततियं समचिन्तेसुं, बाला मोहेन पारुता।
इङ्घस्स पच्छिमं साखं, मयं छिन्दाम वाणिजा॥
१८८.
सा च छिन्नाव पग्घरि, नारियो समलङ्कता।
विचित्रवत्थाभरणा, आमुत्तमणिकुण्डला॥
१८९.
अपि सु वाणिजा एका, नारियो पण्णवीसति।
समन्ता परिवारिंसु
१९०.
ते ताहि परिचारेत्वा
चतुत्थं समचिन्तेसुं, बाला मोहेन पारुता।
इङ्घस्स उत्तरं साखं, मयं छिन्दाम वाणिजा॥
१९१.
सा च छिन्नाव पग्घरि, मुत्ता वेळुरिया बहू।
रजतं जातरूपञ्च, कुत्तियो पटियानि च॥
१९२.
कासिकानि च वत्थानि, उद्दियानि च कम्बला
ते तत्थ भारे बन्धित्वा, यावतिच्छिंसु वाणिजा॥
१९३.
पञ्चमं समचिन्तेसुं, बाला मोहेन पारुता।
इङ्घस्स
१९४.
अथुट्ठहि सत्थवाहो, याचमानो कतञ्जली।
निग्रोधो किं परज्झति
१९५.
वारिदा पुरिमा साखा, अन्नपानञ्च दक्खिणा।
नारिदा पच्छिमा साखा, सब्बकामे च उत्तरा।
निग्रोधो किं परज्झति, वाणिजा भद्दमत्थु ते॥
१९६.
यस्स रुक्खस्स छायाय, निसीदेय्य सयेय्य वा।
न तस्स साखं भञ्जेय्य, मित्तदुब्भो हि पापको॥
१९७.
ते च तस्सानादियित्वा
निसिताहि कुठारीहि
१९८.
ततो
धनुग्गहानं तिसता, छसहस्सा च वम्मिनो॥
१९९.
एते हनथ बन्धथ, मा वो मुञ्चित्थ
ठपेत्वा सत्थवाहंव, सब्बे भस्मं
२००.
तस्मा हि पण्डितो पोसो, सम्पस्सं अत्थमत्तनो।
लोभस्स न वसं गच्छे, हनेय्यारिसकं
२०१.
एव
वीततण्हो अनादानो, सतो भिक्खु परिब्बजेति॥
महावाणिजजातकं दसमं।
४९४. साधिनजातकं (११)
२०२.
अब्भुतो
दिब्बो रथो पातुरहु, वेदेहस्स यसस्सिनो॥
२०३.
देवपुत्तो महिद्धिको, मातलि
निमन्तयित्थ राजानं, वेदेहं मिथिलग्गहं॥
२०४.
एहिमं रथमारुय्ह, राजसेट्ठ दिसम्पति।
देवा दस्सनकामा ते, तावतिंसा सइन्दका।
सरमाना हि ते देवा, सुधम्मायं समच्छरे॥
२०५.
ततो च राजा साधिनो
सहस्सयुत्तमारुय्ह
तं देवा पटिनन्दिंसु, दिस्वा राजानमागतं॥
२०६.
स्वागतं ते महाराज, अथो ते अदुरागतं।
निसीद दानि राजीसि
२०७.
सक्कोपि पटिनन्दित्थ, वेदेहं मिथिलग्गहं।
निमन्तयित्थ
२०८.
साधु
वस
तावतिंसेसु देवेसु, भुञ्ज कामे अमानुसे॥
२०९.
अहं
सो दानि अज्ज न रमामि सग्गे, आयुं नु खीणो
उदाहु मूळ्होस्मि जनिन्दसेट्ठ॥
२१०.
न तायु
तुय्हञ्च
२११.
वस देवानुभावेन, राजसेट्ठ दिसम्पति।
तावतिंसेसु देवेसु, भुञ्ज कामे अमानुसे॥
२१२.
यथा याचितकं यानं, यथा याचितकं धनं।
एवं सम्पदमेवेतं, यं परतो दानपच्चया॥
२१३.
न चाहमेतमिच्छामि, यं परतो दानपच्चया।
सयंकतानि पुञ्ञानि, तं मे आवेणिकं
२१४.
सोहं गन्त्वा मनुस्सेसु, काहामि कुसलं बहुं।
दानेन समचरियाय, संयमेन दमेन च।
यं कत्वा सुखितो होति, न च पच्छानुतप्पति॥
२१५.
इमानि
इमा ता हरितानूपा, इमा नज्जो सवन्तियो॥
२१६.
इमा ता पोक्खरणी रम्मा, चक्कवाकपकूजिता
मन्दालकेहि सञ्छन्ना, पदुमुप्पलकेहि च।
यस्सिमानि ममायिंसु, किं नु ते दिसतं गता॥
२१७.
तानीध
तमेव मय्हं जनतं अपस्सतो, सुञ्ञंव मे नारद खायते दिसा॥
२१८.
दिट्ठा मया विमानानि, ओभासेन्ता चतुद्दिसा।
सम्मुखा देवराजस्स, तिदसानञ्च सम्मुखा॥
२१९.
वुत्थं मे भवनं दिब्यं
तावतिंसेसु देवेसु, सब्बकामसमिद्धिसु॥
२२०.
सोहं एतादिसं हित्वा, पुञ्ञायम्हि इधागतो।
धम्ममेव चरिस्सामि, नाहं रज्जेन अत्थिको॥
२२१.
अदण्डावचरं मग्गं, सम्मासम्बुद्धदेसितं।
तं मग्गं पटिपज्जिस्सं, येन गच्छन्ति सुब्बताति॥
साधिनजातकं
४९५. दसब्राह्मणजातकं (१२)
२२२.
राजा
ब्राह्मणे विधुर परियेस, सीलवन्ते बहुस्सुते॥
२२३.
विरते मेथुना धम्मा, ये मे भुञ्जेय्यु
दक्खिणं सम्म दस्साम, यत्थ दिन्नं महप्फलं॥
२२४.
दुल्लभा ब्राह्मणा देव, सीलवन्तो बहुस्सुता।
विरता मेथुना धम्मा, ये ते भुञ्जेय्यु भोजनं॥
२२५.
दस खलु महाराज, या ता ब्राह्मणजातियो।
तेसं विभङ्गं विचयं
२२६.
पसिब्बके गहेत्वान, पुण्णे मूलस्स संवुते।
ओसधिकायो
२२७.
तिकिच्छकसमा
अक्खाता ते महाराज, तादिसे निपतामसे॥
२२८.
अपेता ते च
(इति राजा
न ते वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अञ्ञे विधुर परियेस, सीलवन्ते बहुस्सुते॥
२२९.
विरते मेथुना धम्मा, ये मे भुञ्जेय्यु भोजनं।
दक्खिणं सम्म दस्साम, यत्थ दिन्नं महप्फलं॥
२३०.
किङ्किणिकायो
पेसनानिपि गच्छन्ति, रथचरियासु सिक्खरे॥
२३१.
परिचारकसमा
अक्खाता ते महाराज, तादिसे निपतामसे॥
२३२.
अपेता ते च ब्रह्मञ्ञा,
(इति राजा कोरब्यो)
न ते वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अञ्ञे विधुर परियेस, सीलवन्ते बहुस्सुते॥
२३३.
विरते मेथुना धम्मा, ये मे भुञ्जेय्यु भोजनं।
दक्खिणं सम्म दस्साम, यत्थ दिन्नं महप्फलं॥
२३४.
कमण्डलुं
पच्चुपेस्सन्ति राजानो, गामेसु निगमेसु च।
नादिन्ने वुट्ठहिस्साम, गामम्हि वा वनम्हि वा
२३५.
निग्गाहकसमा राज, तेपि वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अक्खाता ते महाराज, तादिसे निपतामसे॥
२३६.
अपेता ते च ब्रह्मञ्ञा,
(इति राजा कोरब्यो)
न ते वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अञ्ञे विधुर परियेस, सीलवन्ते बहुस्सुते॥
२३७.
विरते मेथुना धम्मा, ये मे भुञ्जेय्यु भोजनं।
दक्खिणं सम्म दस्साम, यत्थ दिन्नं महप्फलं॥
२३८.
परूळ्हकच्छनखलोमा
ओकिण्णा रजरेणूहि, याचका विचरन्ति ते॥
२३९.
खाणुघातसमा
अक्खाता ते महाराज, तादिसे निपतामसे॥
२४०.
अपेता ते च ब्रह्मञ्ञा,
(इति राजा कोरब्यो)
न ते वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अञ्ञे विधुर परियेस, सीलवन्ते बहुस्सुते॥
२४१.
विरते मेथुना धम्मा, ये मे भुञ्जेय्यु भोजनं।
दक्खिणं सम्म दस्साम, यत्थ दिन्नं महप्फलं॥
२४२.
हरीतकं
लबुजं दन्तपोणानि, बेलुवा बदरानि च॥
२४३.
राजायतनं उच्छु-पुटं, धूमनेत्तं मधु-अञ्जनं।
उच्चावचानि पणियानि, विपणेन्ति जनाधिप॥
२४४.
वाणिजकसमा राज, तेपि वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अक्खाता ते महाराज, तादिसे निपतामसे॥
२४५.
अपेता
(इति राजा कोरब्यो)
न ते वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अञ्ञे विधुर परियेस, सीलवन्ते बहुस्सुते॥
२४६.
विरते मेथुना धम्मा, ये मे भुञ्जेय्यु भोजनं।
दक्खिणं सम्म दस्साम, यत्थ दिन्नं महप्फलं॥
२४७.
कसि-वाणिज्जं
कुमारियो
२४८.
समा अम्बट्ठवेस्सेहि, तेपि वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अक्खाता ते महाराज, तादिसे निपतामसे॥
२४९.
अपेता ते च ब्रह्मञ्ञा,
(इति राजा कोरब्यो)
न ते वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अञ्ञे विधुर परियेस, सीलवन्ते बहुस्सुते॥
२५०.
विरते
दक्खिणं सम्म दस्साम, यत्थ दिन्नं महप्फलं॥
२५१.
निक्खित्तभिक्खं भुञ्जन्ति, गामेस्वेके पुरोहिता।
बहू ते
२५२.
पसूपि तत्थ हञ्ञन्ति, महिंसा सूकरा अजा।
गोघातकसमा राज, तेपि वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अक्खाता ते महाराज, तादिसे निपतामसे॥
२५३.
अपेता ते ब्रह्मञ्ञा,
(इति राजा कोरब्यो)
न ते वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अञ्ञे विधुर परियेस, सीलवन्ते बहुस्सुते॥
२५४.
विरते मेथुना धम्मा, ये मे भुञ्जेय्यु भोजनं।
दक्खिणं सम्म दस्साम, यत्थ दिन्नं महप्फलं॥
२५५.
असिचम्मं गहेत्वान, खग्गं पग्गय्ह ब्राह्मणा।
वेस्सपथेसु तिट्ठन्ति, सत्थं अब्बाहयन्तिपि॥
२५६.
समा
अक्खाता ते महाराज, तादिसे निपतामसे॥
२५७.
अपेता ते ब्रह्मञ्ञा,
(इति राजा कोरब्यो)
न ते वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अञ्ञे विधुर परियेस, सीलवन्ते बहुस्सुते॥
२५८.
विरते मेथुना धम्मा, ये मे भुञ्जेय्यु भोजनं।
दक्खिणं सम्म दस्साम, यत्थ दिन्नं महप्फलं॥
२५९.
अरञ्ञे कुटिकं कत्वा, कूटानि कारयन्ति ते।
ससबिळारे बाधेन्ति, आगोधा मच्छकच्छपं॥
२६०.
ते लुद्दकसमा राज
अक्खाता ते महाराज, तादिसे निपतामसे॥
२६१.
अपेता
(इति राजा कोरब्यो)
न ते वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अञ्ञे विधुर परियेस, सीलवन्ते बहुस्सुते॥
२६२.
विरते मेथुना धम्मा, ये मे भुञ्जेय्यु भोजनं।
दक्खिणं सम्म दस्साम, यत्थ दिन्नं महप्फलं॥
२६३.
अञ्ञे धनस्स कामा हि, हेट्ठामञ्चे पसक्किता
राजानो उपरि न्हायन्ति, सोमयागे उपट्ठिते॥
२६४.
मलमज्जकसमा राज, तेपि वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अक्खाता ते महाराज, तादिसे निपतामसे॥
२६५.
अपेता
(इति राजा कोरब्यो)
न ते वुच्चन्ति ब्राह्मणा।
अञ्ञे विधुर परियेस, सीलवन्ते बहुस्सुते॥
२६६.
विरते मेथुना धम्मा, ये मे भुञ्जेय्यु भोजनं।
दक्खिणं सम्म दस्साम, यत्थ दिन्नं महप्फलं॥
२६७.
अत्थि खो ब्राह्मणा देव, सीलवन्तो बहुस्सुता।
विरता मेथुना धम्मा, ये ते भुञ्जेय्यु भोजनं॥
२६८.
एकञ्च
अक्खाता ते महाराज, तादिसे निपतामसे॥
२६९.
एते खो ब्राह्मणा विधुर, सीलवन्तो बहुस्सुता।
एते विधुर परियेस, खिप्पञ्च ने
दसब्राह्मणजातकं द्वादसमं।
४९६. भिक्खापरम्परजातकं (१३)
२७०.
सुखुमालरूपं दिस्वा
कूटागारवरूपेतं, महासयनमुपासितं
२७१.
तस्स
सालीनं विचितं भत्तं, सुचिं मंसूपसेचनं॥
२७२.
तं त्वं भत्तं पटिग्गय्ह, ब्राह्मणस्स अदासयि
अत्तानं
२७३.
आचरियो ब्राह्मणो मय्हं, किच्चाकिच्चेसु ब्यावटो
गरु च आमन्तनीयो
२७४.
ब्राह्मणं दानि पुच्छामि, गोतमं राजपूजितं।
राजा ते भत्तं पादासि, सुचिं मंसूपसेचनं॥
२७५.
तं त्वं भत्तं पटिग्गय्ह, इसिस्स भोजनं अदा।
अखेत्तञ्ञूसि दानस्स, कोयं धम्मो नमत्थु ते॥
२७६.
भरामि पुत्त
भुञ्जे मानुसके कामे, अनुसासामि राजिनो॥
२७७.
आरञ्ञिकस्स
वुड्ढस्स भावितत्तस्स, दातुमरहामि भोजनं॥
२७८.
इसिञ्च दानि पुच्छामि, किसं धमनिसन्थतं।
परूळ्हकच्छनखलोमं, पङ्कदन्तं रजस्सिरं॥
२७९.
एको अरञ्ञे विहरसि
भिक्खु केन तया सेय्यो, यस्स त्वं भोजनं अदा॥
२८०.
खणन्तालुकलम्बानि
धुनं सामाकनीवारं, सङ्घारियं पसारियं
२८१.
साकं
तानि आहरित्वा
२८२.
पचन्तो
अनादानस्स सादानो, दातुमरहामि भोजनं॥
२८३.
भिक्खुञ्च दानि पुच्छामि, तुण्हीमासीन सुब्बतं।
इसि ते भत्तं पादासि, सुचिं मंसूपसेचनं॥
२८४.
तं त्वं भत्तं पटिग्गय्ह, तुण्ही भुञ्जसि एकको।
नाञ्ञं कञ्चि
२८५.
न पचामि न पाचेमि, न छिन्दामि न छेदये।
तं मं अकिञ्चनं ञत्वा, सब्बपापेहि आरतं॥
२८६.
वामेन भिक्खमादाय, दक्खिणेन कमण्डलुं।
इसि मे भत्तं पादासि, सुचिं मंसूपसेचनं॥
२८७.
एते हि दातुमरहन्ति, सममा सपरिग्गहा।
पच्चनीकमहं मञ्ञे, यो दातारं निमन्तये॥
२८८.
अत्थाय वत मे अज्ज, इधागच्छि रथेसभो।
सोहं अज्ज पजानामि
२८९.
रट्ठेसु गिद्धा राजानो, किच्चाकिच्चेसु ब्राह्मणा।
इसी मूलफले गिद्धा, विप्पमुत्ता च भिक्खवोति॥
भिक्खापरम्परजातकं तेरसमं।
तस्सुद्दानं –
सुव
अथ मोर सतच्छक वाणिजको, अथ राज सब्राह्मण भिक्खपरन्ति॥
पकिण्णकनिपातं निट्ठितं।