។ នមោ តស្ស ភគវតោ អរហតោ សម្មាសម្ពុទ្ធស្ស។
ខុទ្ទកនិកាយេ
វិមានវត្ថុ-អដ្ឋកថា
គន្ថារម្ភកថា
មហាការុណិកំ នាថំ, ញេយ្យសាគរបារគុំ;
វន្ទេ និបុណគម្ភីរ-វិចិត្រនយទេសនំ។
វិជ្ជាចរណសម្បន្នា, យេន និយ្យន្តិ លោកតោ;
វន្ទេ តមុត្តមំ ធម្មំ, សម្មាសម្ពុទ្ធបូជិតំ។
សីលាទិគុណសម្បន្នោ, ឋិតោ មគ្គផលេសុ យោ;
វន្ទេ អរិយសង្ឃំ តំ, បុញ្ញក្ខេត្តំ អនុត្តរំ។
វន្ទនាជនិតំ
ហតន្តរាយោ សព្ពត្ថ, ហុត្វាហំ តស្ស តេជសា។
ទេវតាហិ កតំ បុញ្ញំ, យំ យំ បុរិមជាតិសុ;
តស្ស តស្ស វិមានាទិ-ផលសម្បត្តិភេទតោ។
បុច្ឆាវសេន យា តាសំ, វិស្សជ្ជនវសេន ច;
បវត្តា ទេសនា កម្ម-ផលបច្ចក្ខការិនី។
វិមានវត្ថុ ឥច្ចេវ, នាមេន វសិនោ បុរេ;
យំ ខុទ្ទកនិកាយស្មិំ, សង្គាយិំសុ មហេសយោ។
តស្សាហមវលម្ពិត្វា, បោរាណដ្ឋកថានយំ;
តត្ថ តត្ថ និទានានិ, វិភាវេន្តោ វិសេសតោ។
សុវិសុទ្ធំ
មហាវិហារវាសីនំ, សមយំ អវិលោមយំ។
យថាពលំ ករិស្សាមិ, អត្ថសំវណ្ណនំ សុភំ;
សក្កច្ចំ ភាសតោ តំ មេ, និសាមយថ សាធវោតិ។
តត្ថ វិមានានីតិ វិសិដ្ឋមានានិ ទេវតានំ កីឡានិវាសដ្ឋានានិ។ តានិ ហិ តាសំ សុចរិតកម្មានុភាវនិព្ពត្តានិ យោជនិកទ្វិយោជនិកាទិបមាណវិសេសយុត្តតាយ វិមានវត្ថុ, ‘‘បីឋំ តេ សោវណ្ណមយ’’ន្តិអាទិនយប្បវត្តា ទេសនា។ និទស្សនមត្តញ្ចេតំ តាសំ ទេវតានំ រូបភោគបរិវារាទិសម្បត្តិយោ តំនិព្ពត្តកកម្មញ្ច និស្សាយ ឥមិស្សា ទេសនាយ បវត្តត្តា។ វិបាកមុខេន វា កម្មន្តរមានស្ស ការណភាវតោ វិមានវត្ថូតិ វេទិតព្ពំ។
តយិទំ កេន ភាសិតំ, កត្ថ ភាសិតំ, កទា ភាសិតំ, កស្មា ច ភាសិតន្តិ? វុច្ចតេ
ភាសន្តេន ច បឋមំ តាវ លោកហិតាយ ទេវចារិកំ ចរន្តេន ទេវលោកេ ទេវតានំ បុច្ឆាវសេន បុន តតោ មនុស្សលោកំ អាគន្ត្វា មនុស្សានំ បុញ្ញផលស្ស បច្ចក្ខករណត្ថំ បុច្ឆំ វិស្សជ្ជនញ្ច ឯកជ្ឈំ
វិត្ថារតោ បន ‘‘កេន ភាសិត’’ន្តិ បទស្ស អនោមទស្សិស្ស ភគវតោ បាទមូលេ កតបណិធានតោ បដ្ឋាយ មហាថេរស្ស អាគមនីយបដិបទា កថេតព្ពា, សា បន អាគមដ្ឋកថាសុ តត្ថ តត្ថ វិត្ថារិតាតិ តត្ថ អាគតនយេនេវ វេទិតព្ពា។ អសាធារណតោ ‘‘កត្ថ ភាសិត’’ន្តិអាទីនំ បទានំ វិស្សជ្ជនា តស្ស តស្ស វិមានស្ស អត្ថវណ្ណនានយេនេវ អាគមិស្សតិ។
អបរេ បន ភណន្តិ – ឯកទិវសំ អាយស្មតោ មហាមោគ្គល្លានស្ស រហោគតស្ស បដិសល្លីនស្ស ឯវំ ចេតសោ បរិវិតក្កោ ឧទបាទិ ‘‘ឯតរហិ ខោ មនុស្សា អសតិបិ វត្ថុសម្បត្តិយា ខេត្តសម្បត្តិយា អត្តនោ ច ចិត្តបសាទសម្បត្តិយា តានិ តានិ បុញ្ញានិ កត្វា ទេវលោកេ និព្ពត្តា ឧឡារសម្បត្តិំ បច្ចនុភោន្តិ, យំនូនាហំ ទេវចារិកំ ចរន្តោ តា ទេវតា កាយសក្ខិំ កត្វា តាហិ យថូបចិតំ បុញ្ញំ យថាធិគតញ្ច បុញ្ញផលំ កថាបេត្វា តមត្ថំ ភគវតោ អារោចេយ្យំ។ ឯវំ មេ សត្ថា គគនតលេ បុណ្ណចន្ទំ ឧដ្ឋាបេន្តោ វិយ មនុស្សានំ កម្មផលំ បច្ចក្ខតោ ទស្សេន្តោ អប្បកានម្បិ ការានំ អាយតនគតាយ សទ្ធាយ វសេន ឧឡារផលតំ វិភាវេន្តោ តំ តំ វិមានវត្ថុំ អដ្ឋុប្បត្តិំ កត្វា មហតិំ ធម្មទេសនំ បវត្តេស្សតិ, សា ហោតិ ពហុជនស្ស
តំ បនេតំ វិមានវត្ថុ វិនយបិដកំ សុត្តន្តបិដកំ អភិធម្មបិដកន្តិ តីសុ បិដកេសុ សុត្តន្តបិដកបរិយាបន្នំ, ទីឃនិកាយោ មជ្ឈិមនិកាយោ សំយុត្តនិកាយោ អង្គុត្តរនិកាយោ ខុទ្ទកនិកាយោតិ បញ្ចសុ និកាយេសុ ខុទ្ទកនិកាយបរិយាបន្នំ, សុត្តំ គេយ្យំ វេយ្យាករណំ គាថា ឧទានំ ឥតិវុត្តកំ ជាតកំ អព្ភុតធម្មំ វេទល្លន្តិ នវសុ សាសនង្គេសុ គាថាសង្គហំ។
‘‘ទ្វាសីតិ ពុទ្ធតោ គណ្ហិំ, ទ្វេ សហស្សានិ ភិក្ខុតោ;
ចតុរាសីតិ សហស្សានិ, យេ មេ ធម្មា បវត្តិនោ’’តិ។ (ថេរគា. ១០២៧) –
ឯវំ ធម្មភណ្ឌាគារិកេន បដិញ្ញាតេសុ ចតុរាសីតិយា ធម្មក្ខន្ធសហស្សេសុ កតិបយធម្មក្ខន្ធសង្គហំ។ វគ្គតោ បីឋវគ្គោ ចិត្តលតាវគ្គោ បារិច្ឆត្តកវគ្គោ មញ្ជិដ្ឋកវគ្គោ មហារថវគ្គោ បាយាសិវគ្គោ សុនិក្ខិត្តវគ្គោតិ សត្ត វគ្គា។ វត្ថុតោ បឋមេ វគ្គេ សត្តរស វត្ថូនិ, ទុតិយេ ឯកាទស, តតិយេ ទស, ចតុត្ថេ ទ្វាទស ‘‘បីឋំ តេ សោវណ្ណមយ’’ន្តិ គាថា អាទិ។