๑๓. อปฺปมญฺญาวิภงฺโค
๑. สุตฺตนฺตภาชนียวณฺณนา
๖๔๒. สพฺพธีติ สพฺพตฺตตาย สพฺพาวนฺตนฺติ สตฺโตธินาฯ เตนาห ‘‘อโนธิโส ทสฺสนตฺถ’’นฺติฯ ตถา-สทฺโท อิติ-สทฺโท วา น วุตฺโตติ ‘‘เมตฺตาสหคเตน เจตสา’’ติ เอตสฺส อนุวตฺตกํ ตํ ทฺวยํ ตสฺส ผรณนฺตราทิฏฺฐานํ อฏฺฐานนฺติ กตฺวา น วุตฺตํ, ปุน ‘‘เมตฺตาสหคเตน เจตสา’’ติ วุตฺตนฺติ อตฺโถฯ
๖๔๓. หิโรตฺตปฺปานุปาลิตา เมตฺตา น ปริหายติ อาสนฺนสปตฺตสฺส ราคสฺส สิเนหสฺส จ วิปตฺติยา อนุปฺปตฺติโตติ อธิปฺปาโยฯ
๖๔๕. อธิมุญฺจิตฺวาติ สุฏฺฐุ ปสาเรตฺวาติ อตฺโถฯ ตํ ทสฺเสนฺโต ‘‘อธิกภาเวนา’’ติอาทิมาห, พลวตา วา อธิโมกฺเขน อธิมุจฺจิตฺวาฯ
๖๔๘. เหฏฺฐา วุตฺโตเยวาติ ‘‘สพฺเพน สพฺพํ สพฺพถา สพฺพ’’นฺติ เอเตสํ ‘‘สพฺเพน สิกฺขาสมาทาเนน สพฺพํ สิกฺขํ, สพฺเพน สิกฺขิตพฺพากาเรน สพฺพํ สิกฺข’’นฺติ จ ฌานวิภงฺเค (วิภ. อฏฺฐ. ๕๑๖) อตฺโถ วุตฺโตฯ อิธ ปน สพฺเพน อวธินา อตฺตสมตาย สพฺพสตฺตยุตฺตตาย จ สพฺพํ โลกํ, สพฺพาวธิทิสาทิผรณากาเรหิ สพฺพํ โลกนฺติ จ อตฺโถ ยุชฺชติฯ
๖๕๐. ปจฺจตฺถิกวิฆาตวเสนาติ เมตฺตาทีนํ อาสนฺนทูรปจฺจตฺถิกานํ ราคพฺยาปาทาทีนํ วิฆาตวเสนฯ ยํ อปฺปมาณํ, โส อเวโรติ โส อเวรภาโวติ อยํ วา ตสฺส อตฺโถติฯ
๖๕๓. นิรยาทิ คติ, จณฺฑาลาทิ กุลํ, อนฺนาทีนํ อลาภิตา โภโคฯ อาทิ-สทฺเทน ทุพฺพณฺณตาทิ คหิตํฯ
สุตฺตนฺตภาชนียวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ
๓. ปญฺหปุจฺฉกวณฺณนา
๖๙๙. อิมสฺมิํ ปน…เป.… กถิตาติ อิมินา อิมสฺมิํ วิภงฺเค กถิตานํ โลกิยภาวเมว ทสฺเสนฺโต ขนฺธวิภงฺคาทีหิ วิเสเสตีติ น อญฺญตฺถ โลกุตฺตรานํ อปฺปมญฺญานํ กถิตตา อนุญฺญาตา โหติฯ
ปญฺหปุจฺฉกวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ
อปฺปมญฺญาวิภงฺควณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ