๑๑. วลาหกสํยุตฺตวณฺณนา
๕๕๐-๖๐๖. วลาหกสํยุตฺเต วลาหกกายิกาติ วลาหกนามเก เทวกาเย อุปฺปนฺนา อากาสจาริกเทวาฯ สีตวลาหกาติ สีตกรณวลาหกาฯ เสสปเทสุปิ เอเสว นโยฯ เจโตปณิธิมนฺวายาติ จิตฺตฏฺฐปนํ อาคมฺมฯ สีตํ โหตีติ ยํ วสฺสาเน วา เหมนฺเต อุณฺหํ โหตีติ ยํ คิมฺหาเน อุณฺหํ, ตํ อุตุสมุฏฺฐานิกํ ปากติกเมวฯ ยํ ปน อุณฺเหปิ อติอุณฺหํ, สีตกาเล จ อุปฺปนฺนํ อุณฺหํ, ตํ เทวตานุภาเวน นิพฺพตฺตํ อุณฺหํ นามฯ อพฺภํ โหตีติ อพฺภมณฺฑโป โหติฯ อิธาปิ ยํ วสฺสาเน จ สิสิเร จ อพฺภํ อุปฺปชฺชติ, ตํ อุตุสมุฏฺฐานิกํ ปากติกเมวฯ ยํ ปน อพฺเภเยว อติอพฺภํ, สตฺตสตฺตาหมฺปิ จนฺทสูริเย ฉาเทตฺวา เอกนฺธการํ กโรติ, ยญฺจ จิตฺตเวสาขมาเสสุ อพฺภํ, ตํ เทวตานุภาเวน อุปฺปนฺนํ อพฺภํ นามฯ วาโต โหตีติ โย ตสฺมิํ ตสฺมิํ อุตุมฺหิ อุตฺตรทกฺขิณาทิปกติวาโต โหติ, อยํ อุตุสมุฏฺฐาโนวฯ โยปิ ปน รุกฺขกฺขนฺธาทิปทาลโน อติวาโต นาม อตฺถิ, อยญฺเจว, โย จ อญฺโญปิ อกาลวาโต, อยํ เทวตานุภาวนิพฺพตฺโต นามฯ เทโว วสฺสตีติ ยํ วสฺสิเก จตฺตาโร มาเส วสฺสํ, ตํ อุตุสมุฏฺฐานเมวฯ ยํ ปน วสฺเสเยว อติวสฺสํ, ยญฺจ จิตฺตเวสาขมาเสสุ วสฺสํ, ตํ เทวตานุภาวนิพฺพตฺตํ นามฯ
ตตฺริทํ วตฺถุ – เอโก กิร วสฺสวลาหกเทวปุตฺโต ตลกูฏกวาสิ ขีณาสวตฺเถรสฺส สนฺติกํ คนฺตฺวา วนฺทิตฺวา อฏฺฐาสิฯ เถโร ‘‘โกสิ ตฺว’’นฺติ ปุจฺฉิฯ ‘‘อหํ, ภนฺเต, วสฺสวลาหกเทวปุตฺโต’’ติฯ ‘‘ตุมฺหากํ กิร จิตฺเตน เทโว วสฺสตี’’ติ? ‘‘อาม, ภนฺเต’’ติฯ ‘‘ปสฺสิตุกามา มย’’นฺติ
วลาหกสํยุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ