๔. เทวตาวคฺโค
๕. ปฐมมิตฺตสุตฺตวณฺณนา
๓๖. จตุตฺถสฺส อตฺตโน คุยฺหํ ตสฺส อาวิกโรตีติ อตฺตโน คุยฺหํ นิคฺคุหิตุํ ยุตฺตกถํ อญฺญสฺส อกเถตฺวา ตสฺเสว อาจิกฺขติฯ ตสฺส คุยฺหํ อญฺเญสํ นาจิกฺขตีติ เตน กถิตคุยฺหํ ยถา อญฺเญ น ชานนฺติ, เอวํ อนาวิกโรนฺโต ฉาเทติฯ
ปฐมมิตฺตสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ
๖-๑๑. ทุติยมิตฺตสุตฺตาทิวณฺณนา
๓๗-๔๒. ฉฏฺเฐ ปิโย จ โหติ มนาโป จาติ กลฺยาณมิตฺตลกฺขณํ ทสฺสิตํฯ กลฺยาณมิตฺโต หิ สทฺธาสมฺปนฺโน จ โหติ สีลสมฺปนฺโน สุตสมฺปนฺโน จาคสมฺปนฺโน วีริยสมฺปนฺโน สติสมฺปนฺโน สมาธิสมฺปนฺโน ปญฺญาสมฺปนฺโนฯ ตตฺถ สทฺธาสมฺปตฺติยา สทฺทหติ ตถาคตสฺส สมฺโพธิํ กมฺมญฺจ กมฺมผลญฺจ, เตน สมฺโพธิยา เหตุภูตํ สตฺเตสุ หิตสุขํ น ปริจฺจชติ ‘‘ปิโย…เป.… นิโยเชตี’’ติฯ สตฺตมาทีนิ อุตฺตานตฺถานิฯ
ทุติยมิตฺตสุตฺตาทิวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ
เทวตาวคฺควณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ