๑๑. ทฺวาทสกนิปาโต
๑. อุปฺปลวณฺณาเถรีคาถา
๒๒๔.
‘‘อุโภ
ตสฺสา เม อหุ สํเวโค, อพฺภุโต โลมหํสโนฯ
๒๒๕.
‘‘ธิรตฺถุ กามา อสุจี, ทุคฺคนฺธา พหุกณฺฏกา;
ยตฺถ มาตา จ ธีตา จ, สภริยา มยํ อหุํฯ
๒๒๖.
‘‘กาเมสฺวาทีนวํ
สา ปพฺพชฺชิํ ราชคเห, อคารสฺมานคาริยํฯ
๒๒๗.
‘‘ปุพฺเพนิวาสํ ชานามิ, ทิพฺพจกฺขุํ วิโสธิตํ;
เจโตปริจฺจญาณญฺจ, โสตธาตุ วิโสธิตาฯ
๒๒๘.
‘‘อิทฺธีปิ เม สจฺฉิกตา, ปตฺโต เม อาสวกฺขโย;
ฉฬภิญฺญา สจฺฉิกตา, กตํ พุทฺธสฺส สาสนํฯ
๒๒๙.
‘‘อิทฺธิยา
พุทฺธสฺส ปาเท วนฺทิตฺวา, โลกนาถสฺส ตาทิโน’’
๒๓๐.
‘‘สุปุปฺผิตคฺคํ อุปคมฺม ปาทปํ, เอกา ตุวํ ติฏฺฐสิ สาลมูเล
น จาปิ เต ทุติโย อตฺถิ โกจิ, น ตฺวํ พาเล ภายสิ ธุตฺตกานํ’’ฯ
๒๓๑.
‘‘สตํ สหสฺสานิปิ ธุตฺตกานํ, สมาคตา เอทิสกา ภเวยฺยุํ;
โลมํ น อิญฺเช นปิ สมฺปเวเธ, กิํ เม ตุวํ มาร กริสฺสเสโกฯ
๒๓๒.
‘‘เอสา อนฺตรธายามิ, กุจฺฉิํ วา ปวิสามิ เต;
ภมุกนฺตเร ติฏฺฐามิ, ติฏฺฐนฺติํ มํ น ทกฺขสิฯ
๒๓๓.
‘‘จิตฺตมฺหิ
ฉฬภิญฺญา สจฺฉิกตา, กตํ พุทฺธสฺส สาสนํฯ
๒๓๔.
‘‘สตฺติสูลูปมา กามา, ขนฺธาสํ อธิกุฏฺฏนา;
ยํ ตฺวํ ‘กามรติํ’ พฺรูสิ, ‘อรตี’ ทานิ สา มมฯ
๒๓๕.
‘‘สพฺพตฺถ
เอวํ ชานาหิ ปาปิม, นิหโต ตฺวมสิ อนฺตกา’’ติฯ
… อุปฺปลวณฺณา เถรี…ฯ
ทฺวาทสนิปาโต นิฏฺฐิโตฯ